Ik hou niet echt van koken, of eigenlijk: ik hou echt
niet van koken. Toch moet het gebeuren. E. en ik wisselen het zo'n beetje af en
zo hou ik het dan toch vol. Ik kijk echter wel graag naar kookprogramma's. De
jongste kijkt graag naar de Australische versie van Masterchef en dan kijk ik
graag mee. Aan de woorden die de koks kiezen merk je dat ze dol zijn op koken
en eten. "A splash of olive
oil", "the flavours are exploding in my mouth", "it's a
beautiful dish".
En ik heb iets ontdekt: koken wordt leuker als je zo
praat. Dus vanavond kook ik noedels met kip en cashewnoten. Ik begin en voorzie mijn eigen handelen van
commentaar. "Adding a beautiful splash of olive oil", "cutting
the chicken", "cooking the chicken – just until the beautiful
flavours are coming out." "Adding the bacon for that crispy touch". Of
het allemaal goed Engels is, weet ik niet, maar het klinkt en voelt goed. Aan
de voorgesneden ingevroren groente maak ik niet veel woorden vuil. Dat zouden
de Australische Masterchefs ook niet doen. Het scheutje ketjap asin wordt weer
becommentarieerd: "a splash of brown sauce" – ik weet niet wat ketjap
asin in het Engels is, maar ik laat natuurlijk geen gelegenheid onbenut om
'splash of' te zeggen. Dat is ronduit heerlijk. "Adding nuts for a nice
bite" en dan is het alweer klaar, ik schat dat ik zo'n twintig minuten
bezig ben geweest. Een van mijn favoriete gerechten, dat mag duidelijk zijn.
Beautiful.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten