donderdag 21 maart 2013

Waarom?

Vandaag kregen we een mail van de school van de jongste. Ze gaat naar een christelijke school, maar niet omdat het een christelijke school is. Ze gaat naar de school ondanks dat het een christelijke school is. Wij zijn namelijk wars van religie. Maar als je er dan voor kiest om naar een christelijke school te gaan, dan kom je toch zo nu en dan in aanraking met religieuze vieringen. Zoals in dit geval de paasviering. Via de mail worden we erover geïnformeerd. Dit jaar hebben we gekozen voor het thema 'Waarom?' We hebben allemaal vragen waarop we het antwoord niet weten. Dat is niet erg, want in de vraag en de onzekerheid kunnen mensen elkaar vinden, elkaar herkennen en zich begrepen voelen.

Dat doet me denken aan een van de eerste waarom-vragen die ik in religieus verband stelde. Ik herinner me dat goed omdat het antwoord me totaal niet aanstond. Dat ik een vraag in een religieus verband stelde was op zich al bijzonder. We gingen namelijk niet naar de kerk en het dorp waarin ik woonde was ongelovig. Ruimdenkend als mijn ouders waren leek het ze echter geen slecht idee dat we kennismaakten met de christelijke roots van onze cultuur. Mijn zusje en ik gingen dus naar de zondagsschool. We leerden er van alles: de grotere jongens op de zondagsschool hadden een bijzonder rijke en creatieve woordenschat. Met religie had dat niet zoveel te maken. 

De waarom-vraag hield verband met het overlijden van mijn opa. Toen ik 8 was en mijn zusje 6 overleed hij. We waren inmiddels zover gevorderd op de zondagsschool dat we wisten wat dat betekende: een enkele reis naar de hemel. Mijn zus kende een meisje van wie de oma ook al was overleden, dus die verwachtte dat het wel dikke mik zou worden daar in de hemel. Het was dan ook een enorme tegenvaller dat de juf van de zondagsschool ons vertelde dat onze opa niet in de hemel zou komen. Waarom niet? vroegen mijn zusje en ik. "Omdat jullie opa niet naar de kerk ging.", was het antwoord. Dat vonden we niet te verteren. We zijn naar huis gegaan en daar schijn ik te hebben gezegd: "We gaan er nooit weer heen".  Korte metten. We zijn er nooit meer geweest. 

Ik sluit niet uit dat ik dit verhaal al eens eerder heb opgetekend. Het is namelijk een van mijn favorieten. En een goed verhaal kun je niet vaak genoeg vertellen. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten