zaterdag 30 maart 2013

Oefening baart kunst

De jongste kreeg van haar tante een roze popcakemaker. Vandaag rond een uur of zes is ze zover: ze gaat popcakes maken. De timing is ietwat ongelukkig, want ik wilde net gaan koken. Maar ach: hoe lang kan het nou duren om zulke kleine bolletjes cake te maken? Het lijkt allemaal een fluitje van een cent. Maar schijn bedriegt. Eerst is ze uitgebreid bezig met het bereiden van het deeg. "Het blijft korrelig hoor", roept ze vanuit de keuken. Ze heeft gelijk. Het deeg is inderdaad korrelig. De reden daarvoor is dat ze geen water heeft toegevoegd. Als dat gebeurd is, kan het deeg tot een crèmige massa worden geklopt.

En dan kan het deeg in de popcakemaker worden geschept. Dat gebeurt met een theelepel. Als de laatste schep deeg erin zit, is de eerste popcake al bijna gaar. Uit de eerste lading weten we vier popcakes heel uit de machine te halen. De rest komt in stukken en met veel kruimels los. Dat is op zich niet zo erg, ware het niet dat de gloeiendhete machine wel schoon moet worden gemaakt voor de volgende lading erin kan. Gelukkig heb ik redelijk vuurvaste vingers. Met een stukje keukenpapier met olie probeer ik zo goed als het mogelijk is de resten uit de machine te peuteren. En met resultaat! De tweede lading komt er een stuk beter uit. Deze keer komen ze er allemaal heel uit. Nou kan het versieren beginnen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten