Mijn opa en oma woonden tegenover de sigarenwinkel toen ik nog een meisje was. Twee huizen verderop woonden wij. Destijds was het heel gewoon om te roken. Het was attent om bij een verjaardag sigaretten op tafel te zetten. Dus bijna iedereen rookte. Bij de sigarenwinkel was het dan ook een komen en gaan van mensen. Doorgaans haalden die mensen hun sigaren of sigaretten tijdens de gebruikelijke openingstijden. Maar er waren uitzonderingen. Zo was er altijd een boer die op zondag zijn sigaren haalde. Dat vond hij heel gewoon: door de week had hij daar natuurlijk geen tijd voor. En het was zijn voorrecht om zelf te bepalen wanneer hij die sigaren haalde.
Tegenwoordig is dit niet langer een voorrecht voor een enkeling. Iedereen kan op zondag boodschappen doen. Onze economie wordt een 7x24 uurs economie. We verwachten dat we te allen tijde zaken kunnen doen als ons dat past. En dan is het een tegenvaller als dat even niet lukt als jou dat schikt. Zo belt onze zoon vanmorgen een grote verzekeraar. Hij wil de verzekering van zijn 45 kilometer autootje opzeggen. Die heeft hij -nu hij in het bezit is van een 'echte' auto- niet meer nodig. En hij heeft nu even tijd. Maar de verzekeraar is in het weekend niet bereikbaar. Een vriendelijke vrouw antwoordt dat de bereikbaarheid zich beperkt tot kantooruren. Onze zoon baalt: "Ja, natuurlijk. Als iedereen aan het werk is. Dan zijn ze open." En zo gaan we allemaal steeds meer op die boer lijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten