Vandaag waren E. en ik even in ons nieuwe huis. In augustus hopen we te kunnen verhuizen. Gisteren zijn de luxaflex, de rolgordijnen en de plissédingetjes geplaatst. Ziet er superstrak uit! Helaas liggen de vloeren er nog niet in. Om de haverklap komt er iemand meten met steeds hetzelfde resultaat: nog te vochtig. De verwarming is inmiddels al flink opgestookt. Tropische temperaturen dus. Maar goed: de vloer moet nog gelegd worden en dat betekent schuren, nog eens schuren en nog eens schuren. En dus ook: stof! Het zou jammer zijn als dat op onze nieuwe superstrakke raambekleding neer zou dalen. Dus hebben we ze vanmiddag afgeplakt. En nu kan er dan geschuurd worden, liever nog gisteren dan vandaag.
Het is toch vreemd om zo rond te lopen in zo'n nieuw huis. Niemand heeft er nog zijn sporen in nagelaten. Alles is nieuw. Het huis heeft nog absoluut geen geschiedenis, als je tenminste de voorgeschiedenis niet meetelt. Wij zullen de eersten zijn die geschiedenis gaan schrijven in dat huis. De eerste sporen in het huis zullen onze sporen zijn. Na ons zullen er anderen komen, want het is een sterk en solide huis gebouwd om generaties te huisvesten. Dus die zullen komen: generatie na generatie zul
len ze hun sporen in het huis nalaten. Dat is heel bijzonder. En nog veel bijzonderder is dat wij de eersten zullen zijn. De geschiedenis begint bij ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten