Nieuwe bel

In het kader van de vakantieviering ga ik als het even kan op de fiets naar het werk. Ik werk dan wel, maar veel mensen vieren al volop vakantie. Dat merk je. Zo moet ik voor ik op het werk of thuis ben dwars door het dorp fietsen. En het dorp is een waar toeristencentrum. Waarom? Ik weet het niet. Zo op het oog is er niet echt iets bijzonders vind ik. Maar goed, zo werkt dat natuurlijk. Je eigen omgeving is heel gewoon voor je, maar voor een ander kan het bijzonder zijn.

Tijdens mijn fietstocht kom ik vooral op de terugreis veel rondslenterende toeristen tegen. Ik ben geen toeristische fietser, voor mij is het woon-/werkverkeer. En zo heb ik dat ook het liefst: niet doelloos een beetje rondfietsen, maar gewoon van A naar B. En dat mag dan gerust via een aantrekkelijke route, maar dat is niet het doel. Het doel is om van A naar B te komen. Liefst terwijl ik een beetje doorfiets.

Al die rondslenterende toeristen vragen opperste concentratie van een fietser. De gemiddelde toerist kenmerkt zich namelijk door een totaal gebrek aan alertheid, liefst in combinatie met een hoge mate van ontkleed zijn. Het is voor hem of haar vakantie tenslotte. Voor mij als woon-/werkverkeer-fietser levert het echter veel kritieke momenten op. Voor je het weet ben je namelijk in botsing met een grotendeels ontklede toerist. En nou zijn er natuurlijk mensen waarvan je denkt: laat me daar in vredesnaam eens half ontkleed mee in botsing komen. Maar echt: dat zijn er niet zoveel. Dus je ontwijkt ze bij voorkeur. En dat valt nog helemaal niet mee, vooral omdat de bel op mijn fiets maar een armzalig geluid maakte en het hendeltje bovendien aan de verkeerde kant zat. Dat alles in combinatie met een matig reactie- en coördinatievermogen en je hebt het recept voor ongelukken. Om dat te voorkomen heb ik dan ook een enorme bel aangeschaft met het hendeltje aan de goede kant, geen half werk dus. De jongste monteerde 'm even en nu ben ik klaar voor mogelijke confrontaties de komende week.