Hoge gevoelsslaap

Kaart van Rosalie Verniet. Boomerang.

Ik ben gefascineerd door mijn slaaprekensommen. Dus ik wijd er nog een blog aan.

Hoe kan het dat ik wakker word als ik zes uur geslapen heb? Ik heb een hypothese: misschien komt het wel omdat ik direct vaster slaap dan een ander. Ik geef een voorbeeld.

Afgelopen woensdagnacht bijvoorbeeld. Ik ging woensdagavond, of eigenlijk donderdagmorgen vroeg om 0.35 uur slapen. Dat is voor mij de perfecte tijd om te gaan slapen. Mijn wekker gaat namelijk om 6.32 uur en dat is zo'n 6 uur later. Vaak ben ik dan al wakker. Maar woensdagnacht dacht ik om 1.25 uur dat het 5.00 uur was. Onze zoon moest namelijk vroeg van huis vertrekken. "Ik wek E. om 1.25 uur met de tekst: Ik heb L. helemaal niet horen vertrekken." Een blik op de wekker leert me waarom: ik heb nog geen uur geslapen en toch voelt het aan als 4,5 uur. Waar ik dus feitelijk 54 minuten had geslapen was mijn gevoelsslaap 4,5 uur, ruim 3,5 uur meer dan de reële slaaptijd.

Ik maak er even een redactiesom van.

> tussen 0.35 uur en 1.25 uur
= zitten 54 minuten
> ik dacht toen dat het 5.00 uur was
= de gevoelsslaap was 3,5 uur meer, in minuten 210 minuten
/  210 minuten / 54 minuten
= de gevoelsslaapwaarde heeft een factor van 3,88  
> Dat betekent dat mijn gevoelsslaap 3,88 x hoger is dan mijn werkelijke slaap.

Wat nou als dat zou gelden voor mijn totale nachtrust?

x 6 uur x 3,88 gevoelsslaapwaarde = 23,33 uur gevoelsslaap
> ik heb een gevoelsslaap die de klok bijna rond gaat
> dat zou mij tot een extreem uitgerust mens maken

Ik ben een realistisch mens. Dus ik ga er niet vanuit dat mijn totale nachtrust van een dergelijke hoge kwaliteit gevoelsslaap is. Laten we zeggen dat ik 2 uur hoge gevoelsslaap heb en 4 uur normale gevoelsslaap met een waarde van 1. Ik maak mijn laatste rekensommetje.

x 2 uur x 3,88 gevoelsslaapwaarde = 7,76 uur
x 4 uur slaap x 1 gevoelsslaapwaarde= 4 uur
+ 7,76 + 4 = 11,76 uur gevoelsslaap

Als rasechte Groningse zeg ik dan: niet gek.

Heerlijk vind ik dit: mijn eigen rekenrealiteit.

Vier jaar waakwinst

Kaart van Emilegraphics Boomerang

Als ik zes uur geslapen heb, word ik wakker. En eigenlijk zou ik nog wel korter willen slapen. De dagen zijn al zo snel voorbij. Het is geen verstandige keuze om minder dan acht uur te slapen volgens slaapspecialisten. Als je acht uur slaapt, schijn je namelijk langer te leven. Maar dat is maar hoe je het bekijkt. Als je uitgaat van wakkere uren, want dat zijn tenslotte de uren die je bewust meemaakt, dan kan dat wel eens heel anders uitpakken. Ik reken het even uit (ik heb de tijd wel, ik was vroeg wakker).

+ 2 uur per nacht waakwinst
+ Per week  14 uur waakwinst
> Toegegeven: ik doe wel eens een powernap overdag.
-  Ik trek er 2 uur waakwinst per week vanaf.
+ Dat brengt mijn wekelijkse waakwinst op 12 uur  
= samen is dat 624 uren waakwinst in een jaar

Binnenkort word ik 55 jaar. Ik reken even uit wat mijn waakwinst tot nu toe is.

x 55 x 624 uur
= 34.320 uur
> In een jaar zitten 8 765,81 uren
/  34.320 / 8765,81
= 3,9 jaar waakwinst

Die heb ik nu al bijna te pakken.
Wat nou als ik een voor een Nederlandse vrouw gemiddelde leeftijd zou bereiken van 82,5 jaar?

 x 82,5 x 624 uur
= 51.480
/ 51.480 / 8765,81
= 5,87 jaar waakwinst

Maar die gemiddelde leeftijd zal ik dus hoogstwaarschijnlijk niet bereiken omdat ik te weinig slaap. Niemand krijgt een garantiebewijs voor de gemiddelde leeftijd. Ik maak me er niet druk over. Ik heb nu al bijna vier jaar winst te pakken.

Blij nieuws

Toen ik geboren werd was de oudste man ter wereld 57 jaar. Hij zou in september van dat jaar 58 jaar worden. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, was hij nog net geen 36 jaar. Hij woonde destijds in Polen. Yisrael Kristal komt als jood met zijn gezin terecht in het getto van Lodz. Zijn kinderen sterven in het getto. Als hij 40 jaar is, wordt hij vanuit het getto met zijn vrouw gedeporteerd naar het vernietigingskamp Auschwitz. Zijn vrouw overleeft dat niet. Het is een hartverscheurend verhaal. Zes zinnen zijn voldoende om je dat te realiseren.

Nu is Yisrael Kristal de oudste man van de wereld. Hij overleefde het vernietigingskamp Auschwitz. En dat niet alleen, hij had bovendien de moed om verder te leven. Hij trouwde opnieuw, kreeg een zoon, emigreerde en pakte zijn leven weer op. In Polen had hij voor de oorlog een snoepfabriek en in Haifa sticht hij er opnieuw een. De laatste twee zinnen geven je een goed idee van zijn veerkracht.

Boomerang card van Trippel

En nu is hij de oudste man op de wereld. Het nieuws bereikt mij via mijn nieuwsapp. Meestal is nieuws niet iets waar ik blij van word. Maar dit nieuws maakt me blij, heel erg blij. Het maakt mij blij, omdat het een verhaal van kracht en veerkracht is. Yisrael Kristal is geen slachtoffer, hij is een winnaar. Hij is voor mij het levende bewijs dat goed kwaad overwint. (Nog) Lang(er) leve Yisrael Kristal!

Ga voor de wolf

Hillary Clinton wil op haar 68ste president van de VS worden. Van alle kanten hoor je dat Hillary daar uitermate geschikt voor is. Ze was er ook toen Bill president werd minstens zo geschikt voor als Bill. Maar de VS was toen nog niet klaar voor een vrouwelijke president. En het is de vraag of dat nu wel het geval is.

Het is nog geen gelopen race. Al heel jong was Hillary politiek geëngageerd. Ze trof tijdens haar studie Bill Clinton, een charmeur met dezelfde politieke overtuigingen. Samen gingen ze voor zijn presidentschap. Toen het zover was, had Hillary allang begrepen dat Bill niet Prince Charming was. Of misschien ook wel, maar dan niet exclusief voor haar. Het gerucht gaat dat er ooit een lijst is gemaakt van alle vrouwen met wie Bill naast de pot pieste. Toen Bill de indrukwekkende lijst onder ogen kreeg, vulde hij het zonder met zijn ogen te knipperen aan met nog een flink aantal namen.

Toen Monica Lewinsky zich meldde, had Hillary dus al heel wat moeten incasseren. Maar dat kon niet in de schaduw staan van het schandaal dat Bill met sigaar en Monica veroorzaakte. Voor het oog van de hele wereld was zij de versmade vrouw. Ze bleef bij Bill. Politiek of liefde? Ik weet het niet, maar wat ik wel weet: het heeft hem niet zo geschaad als haar. En dat is krom, heel krom. En het stoort me bijzonder. Ook nu, bijna 20 jaar later, wordt het haar nog voor de voeten gegooid. Dat gaat nooit meer over.

Ik hoop dan ook dat het haar lukt. Hillary verdient het. Allereerst omdat ze voor zover ik het kan bekijken veruit de beste is. Ik gun haar haar ultieme droom: niet alleen president worden van de Verenigde Staten, maar veruit de beste president worden die er ooit geweest is. En ook omdat zij, meer dan alle kandidaten voor haar geïncasseerd heeft - in de publieke opinie, maar meer nog in haar privéleven. In ieder geval meer dan haar eigen Prince Charming.

Alleen Hillary kan beoordelen of het het waard is geweest. Het is haar leven. Maar ik denk wel dat ze haar dochter heeft gezegd: Forget about prince charming, go for the wolf. He can see you better, hear you better and eat you better.

Liever een schaap

Vanmorgen kijk ik met mijn moeder in haar behoorlijk chaotische foto-archief. Bij mij zag het er vroeger ongeveer net zo uit. Tot ik de geest kreeg en de foto's -geïnspireerd door mijn zus, die de koningin van het archiveren is- in nette bakjes ordende. Zo zijn ze tweeënhalf jaar geleden keurig geordend in vlammen opgegaan toen ons huis afbrandde.

Bij mijn moeder mag het dan een beetje chaotisch zijn, het is er wel allemaal nog. Ze haalt een doos tevoorschijn met foto's, maar ook met andere memorabilia. Een vouwdoosje van een auto, door E. gemaakt toen onze zoon 6 jaar werd. In het autootje werd de traktatie verstopt. Haar eigen zwemdiploma, een bedankbriefje van haar oma naar aanleiding van het erelidmaatschap van de vrouwenclub en nog veel meer.

Foto:Patries71 -  Flickr

Ook komt er een trouwfoto van haar oom en tante voorbij. Van haar eigen ouders heeft ze geen officiële trouwfoto. "Nee", zegt mijn moeder. "Ze hebben geen foto laten maken destijds. Mijn moeder had ook geen bruidsboeket." Ik ben verbaasd, want mijn oma had niet alleen groene vingers, ze was ook nog eens coupeuse. Dus ze zag er vast goed uit. "Voor het geld dat ze uitspaarden van de fotograaf en het bruidsboeket, konden ze namelijk ook een schaap kopen", legt mijn moeder uit. "En dat hadden ze liever." Het mag duidelijk zijn: het schaap kwam er.


Voor toen was het vast een prima beslissing, maar voor nu is het toch wel jammer. Een schaap heeft tenslotte geen eeuwigheidswaarde en een foto wel. 

Als je haar maar goed zit

Maandag waag ik me nog in de auto naar het werk. Het gaat niet hard, maar het gaat. Ik laat me natuurlijk ook niet kennen door een beetje sneeuw. In de auto luister ik naar de radio. Daar maken ze een grap waar ik al glibberend smakelijk om kan lachen. Hij gaat als volgt: Twee sneeuwvlokken komen elkaar tegen. De een zegt tegen de ander: "Waar ga jij heen?" "Ik ga naar Oostenrijk, dikke pret maken.", zegt de een. "En jij?" "Ik ga naar Nederland, paniek zaaien" zegt de ander. Dat zal mij niet gebeuren.

IJzel is een ander verhaal, dus gisteren werk ik thuis. Een buitengewoon productieve dag.

Vandaag is mijn vrije dag, dus ik hoef niet met de auto op pad. Wel heb ik vanmorgen vroeg een afspraak bij de huisarts. Voor de kerstvakantie was mijn bloeddruk tot verontrustende hoogten gestegen, dus ik zit in de extra controlerondes. Ik besluit er lopend op af te gaan. Dat gaat prima. Ik heb er ruim de tijd voor uitgetrokken, dus ik kom op tijd aan. Als ik de praktijk nader, vraag ik me af of ik niet beter even had kunnen bellen. Het is rustig, of eigenlijk uitgestorven. De assistentes en dokters zijn wel aanwezig, maar de wachtkamer is leeg. Blijkbaar zijn er veel klachten die wel uitstel kunnen verdragen. Ik ben ook zo klaar. Mijn bloeddruk is weer tot keurige waarden gedaald en ik hoef me dan ook eerst niet weer te melden. Ik wandel op mijn gemak terug naar huis.

Als ik het centrum nader, krijg ik opeens een lumineus idee. Ik heb volgende week woensdag een afspraak bij de kapper, maar eigenlijk was ik vanmorgen al in de verleiding om mijn pony zelf even onderhanden te nemen. Dus die knipbeurt zie ik vandaag ook wel zitten. En gezien mijn ervaring bij de huisarts heeft mijn sterrenkapper vast wel een gaatje vandaag. Volgens mij is dit een klassieke win-win-situatie: mijn haar zit weer goed en de kapper heeft volgende week extra ruimte om al die afzeggers een plek te geven. Vol vertrouwen stap ik binnen. Een ding valt direct al op: de situatie is duidelijk anders dan bij de huisarts. Ik tref er geen duimendraaiende kapper aan. Er wordt gewoon geknipt. "Afzeggers?", zegt hij. "Nee hoor, dat valt mee, ik heb gisteren ook gewoon de hele dag geknipt. Maar als ik een gaatje heb, dan bel ik je."

Weer wat geleerd: je gezondheid kan wel wat uitstel verdragen als je haar maar goed zit.

*Later op de ochtend kan ik toch terecht bij mijn sterrenkapper, dus ik kan er weer even tegen.