Lekker bezig, bijtje!

Ik ben een volwassen vrouw. Rijp, vanuit sommige invalshoeken een senior zelfs. Ik kijk al sinds jaar en dag naar programma's waarbij je vader en moeder eigenlijk mee moeten kijken. Ik doe mijn eigen bankzaken. En ook vandaag wil ik daar even mee aan de slag. 

960 betaaltransacties

Dus open ik mijn app. Daar stuit ik op de volgende boodschap: Wist je dat ... je dit jaar al 960 betaaltransacties hebt gedaan? Lekker bezig, bijtje! Fijne feestdagen. Op zich ben ik dol op weetjes. 960 betaaltransacties dus. Ik denk direct: dat kan ook wel wat minder. Misschien moet ik daar maar eens een target voor stellen in 2023. Maar Lekker bezig, bijtje!?!... Alsjeblieft zeg. Ik ben niet achterlijk. Mijn moeder zou zeggen: Ik ben toch zeker niet SENIEL? Dus spreek me dan ook niet zo aan.

Zeker niet in Noord-Nederland

De ING is een volwassen organisatie. Er wordt ongetwijfeld een godsvermogen uitgegeven aan marketing. Daar werken ze vast met klantprofielen. Maar hier slaan ze de plank toch beslist mis. Ik vraag me af of er een zichzelf respecterende man of vrouw van mijn leeftijd is (of van welke leeftijd dan ook), die zo wil worden aangesproken. En als die al bestaat, dan zeker niet in Noord-Nederland. Daar zouden ze aan het klantprofiel moeten toevoegen: EEVM NORMOAL DOUN.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Emotionele jetlag

Gisteren was het zover. Het afscheid van de baas. Daarmee is er een eind aan een tijdperk gekomen. We werkten 27 jaar samen. Dan maak je veel mee. We hebben in de afgelopen periode veel teruggeblikt. Het was bitterzoet met het naderende afscheid in het vooruitzicht.

Adoptie

"Wij werken al zolang samen, dat we samen een kind hebben geadopteerd op het werk", vertelde de baas laatst aan één van onze nieuwe collega's. Hij doelt op collega M. die zoveel met ons in leeftijd verschilt dat ze ons kind had kunnen zijn. "Maar we gaan nu wel scheiden", zeg ik. "Ik hou het kind." "Je mag het huis ook houden", zegt de baas. "Ik hou de auto." Zelfs de scheiding verloopt harmonieus. 

Met overtuiging

We zijn er allemaal druk mee om de baas het afscheid te geven dat hij verdient. Hier in huis gaan de voorbereidingen voor het afscheid niet onopgemerkt voorbij. Voor mijn persoonlijke cadeautje bundel ik een collectie blogjes over de baas en het werk die recht doen aan onze interpersoonlijke werkrelatie. De titel: Alles moet anders. E. maakt het boekje op. Ik ben in mijn vrije tijd bezig om alle (muzikale) bijdragen van collega's in een discobiografie te gieten. En de laatste twee weken oefen ik het lied dat we gaan zingen voor de baas. Ik zing daarvoor mee met de karaokeclip die collega S. hiervoor maakte. "Je moet het met meer overtuiging zingen", zegt de oudste die net langskomt als ik in een oefensessie zit. Het is een tip die ik ter harte neem. Luidkeels en 100% overtuigd zingend begeef ik me door het huis. Gistermiddag verzucht E. na een van mijn laatste oefensessies: "Het is ook goed dat hij nu weggaat."  

Chemie

Het afscheid is een warm bad. Heel veel oud-collega's zijn erbij. Ik ken bijna iedereen en spreek met veel mensen. We halen herinneringen op. Er wordt veel gelachen. Het gaat niet over het werk zelf maar over wat we samen beleefden op het werk. "Ik voel me direct weer thuis.", zegt een oud-collega. En inderdaad: met zijn allen pakken we de draad gemakkelijk weer op. We voelen ons thuis bij elkaar. Het zijn de vruchten van jarenlang investeren. De chemie is voelbaar. 

Klaarwakker

Vannacht ben ik om drie uur klaarwakker. Ik kan de slaap ook niet weer vatten. Ik denk terug aan verschillende ontmoetingen. Collega's met wie ik werk en gewerkt heb. En dan weet ik het: ik ben gisteren door verschillende tijdzones en emoties gegaan. Het is een emotionele jetlag.  

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Deugen loont niet

 

Deugen loont niet. Tot die conclusie komen de dochter en ik. De aanleiding voor deze conclusie verschilt.

Treinen

Zij is in het weekend met de trein naar het westen van het land afgereisd. Jarenlang reisde ze voor haar studie met de trein naar het oosten of zuiden van het land. Maar nu is het voor haar een keuze, want ze heeft een auto voor de deur staan. Dus ze was goed bezig: treinreizen is immers milieuvriendelijker. En het wordt ook minder druk op de weg. De praktijk is echter weerbarstig. Het ging direct al mis. Door personeelsgebrek rijdt de trein minder vaak hier in de provincie. Dus staat ze op het station terwijl de trein die ze wil nemen niet rijdt. Ze dreigt haar aansluiting nu te missen. Gelukkig wil E. haar wel even naar het station in Groningen brengen en zo kan ze toch nog treinen. De hele treinreis heeft ze gestaan. Naarmate ze het westen naderde, werd het steeds drukker. Zo druk, dat van persoonlijke ruimte geen sprake meer was. Of zoals zij het uitdrukt: tiet aan tiet, kont aan kont. De terugreis was al niet veel beter. Vertragingen - aansluitingen missen. Dat is eigenlijk al gewoon. De drukte is een extra component. "Het is nog duur ook", zegt ze. "Ik kan goedkoper met de auto gaan." En aan de invasie in haar persoonlijke ruimte hield ze ook nog eens corona over.

Citroenen

Ook ik wilde mijn steentje bijdragen aan een beter milieu. Ik kocht biologische citroenen. Zuur is mijn favoriete smaakprofiel, dus ik drink regelmatig heet water met daarin een halve citroen uitgeperst. Er staan dus altijd citroenen op mijn boodschappenlijstje. Na twee dagen waren alle citroenen beschimmeld. Eentje heb ik in weke conditie nog uitgeperst. Puur op karakter.

Dus nee - deugen loont niet. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Braintoss en de weemoed*

Ik heb een beetje  een einde der tijden gevoel. Het is een ietwat weemoedig gevoel dat veel energie en denkruimte opslokt. En dat heeft niet met het einde van het jaar te maken. Natuurlijk, ieder jaar lijkt het alsof de wereld na december stopt met draaien. Maar dat is het niet deze keer. Er komt van alles bij elkaar. 

Alles verandert

Op dit moment wordt het vooral veroorzaakt door twee dingen: de baas gaat vertrekken en mijn  familie sterft in rap tempo uit. De baas gaat met vervroegd pensioen en dat is hem van harte gegund. Hij heeft mijn baasbeeld gedurende 27 jaar bepaald. Een onnavolgbaar baasbeeld. Dus dat zal wennen worden. De familieleden die overlijden zijn van respectabele leeftijd. Maar toch. Ik denk er veel over na.

Help!

Ik ben dus druk in mijn hoofd. Daardoor vergeet ik dingen. Niet echt handig in deze drukke tijd van het jaar. Ik kan dan ook alle hulp die ik kan krijgen goed gebruiken. Deze week sprak ik een collega die me een handige app aanraadde: braintoss**. "Ideaal", zegt ze. "Je spreekt iets in, maakt een foto of een notitie en de app stuurt het naar de mailbox die je invoert. Zo kom je het altijd weer tegen." Dat klinkt mij ook behoorlijk ideaal in de oren. Dus ik download braintoss voor een klein bedrag. 

Vanmorgen zitten E. en ik op de bank. Ik spreek drie berichten voor het werk in op braintoss. Ik leg E. uit hoe superhandig dit eigenlijk is. E. weet het zo net nog niet: "Je krijgt het nog druk met het afhandelen van je eigen mail." En ja, dat zit er dik in. 

* Wat een geweldig woord is dit eigenlijk. Het is een leenwoord uit het Duits - in de betekenis van melancholie voor het eerst aangetroffen in 1814 volgens het wikiwoordenboek. 

**Ik zie overigens ook direct waardevolle andere toepassingsmogelijkheden: je hoeft natuurlijk niet je eigen mailbox in te voeren. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.