Op dinsdagmorgen ben ik alweer vroeg diep in gedachten verzonken. Ik ben op het werk met iets bezig waar ik me volledig op focus. Als collega A. binnenkomt en demonstratief een kuipje op mijn tafel zet, dringt het dan ook eerst niet tot mij door. Het is een Lättadoosje. En zelfs dan dringt het nog niet echt tot me door. Dat komt door mijn moeder: die bewaart boterdoosjes en stopt daar werkelijk alles in. Ze worden ingevroren, meegegeven, noem maar op. Maar als je van mijn moeder een boterdoosje krijgt, zit daar meestal iets anders in dan boter.
Dus als ik dat Lättakuipje op tafel zie staan, denk ik niet direct aan boter. Ook leg ik niet direct een link naar mijn blogbericht over de nieuwe luchtige Lätta. Ik kijk haar dan ook enigszins verdwaasd aan. Met een brede lach zegt ze: "Dat wou je toch graag?" En wat blijkt? Ze is speciaal even naar de Albert Heijn gegaan om voor mij een kuipje luchtige Lätta op te halen. Ook lief! Zouden er ook t-shirts met die tekst erop zijn voor volwassenen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten