Lief

Toen ze geboren werd waren ze er nog niet: de t-shirts met de tekst Lief. En eerlijk gezegd was ik daar vroeger toen onze kinderen een baby waren ook bijzonder allergisch voor. Dat kwam door de crèche. Als ik de kinderen 's middags ging halen, hoorde ik veel moeders komen en gaan die dan vroegen: "En, is ze ook lief geweest?" Die vraag stelde ik nooit. Belangrijker vond ik het of ze het leuk hadden gehad. Ik vind en vond het namelijk helemaal niet nodig dat mijn kinderen altijd lief zijn of lief gevonden worden. Maar ze zijn het natuurlijk doorgaans wel.

Vanmiddag pruttel ik nog even na van het werk. Ondertussen luister ik op youtube naar een liedje van Frans Halsema, vertolkt door Claudia de Breij. Voor haar heet het en het is van een ongeëvenaarde schoonheid. De versie van Frans vind ik ietwat gedragen, maar Claudia brengt het prachtig. De tekst staat misschien wel op gelijke hoogte met het legendarische One. Ik beluister er een bestendige liefde in, voorbij de hitte van het moment. De jongste luistert met me mee en blijkbaar hoort zij dat ook, maar ze vult het anders in. "Hoor je dat mam?", zegt ze. "Dat gaat over ons." Zo af en toe kan ze puberaal venijnig zijn en zo hoort dat ook. Maar lief is ze ook.