Vandaag lees ik in de krant het verhaal van twee mannen die hun hele leven al werken bij de plaatselijke snoepfabriek Hoepman. Een van de mannen werkte eerst in een melkfabriek, maar hij verdroeg de zurige lucht niet. Ik ben dol op zuivel, maar toch kan ik het me voorstellen.
Woensdag reden E. en ik namelijk langs de melkfabriek in Doezum. De melkfabriek is nadrukkelijk aanwezig: het kleine dorpje omarmt de melkfabriek als het ware. Als dank omarmt de melkfabriek het dorp met een zurige lucht. Het is niet de zurige lucht van verse kwark of een fris glas karnemelk. Ook is het niet de zoetere geur van verse melk. Het is de geur van zure melk.
Wij kunnen het onsmakelijk vinden, de inwoners van Doezum denken daar hoogstwaarschijnlijk heel anders over. Mijn schoonouders groeiden op in Hoogkerk, vlakbij de suikerfabriek. Heerlijk, de weeë lucht van suikerbietenpulp, aldus mijn schoonmoeder. Wij zijn vertrouwd met de geur van strokarton en koekjes. De beroemde rolletjes van Vegter worden in Martenshoek gemaakt. Als je teveel lucht hapt in Martenshoek word je zelfs van de lucht nog dik: zo zoet is die lucht. Lekker.
Wat het ook is: een zure lucht, de lucht van suikerbieten, de geur van strokarton, koekjes of mest, thuis ruikt altijd lekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten