Ik ben nog uit de tijd van de guldens. Het gebeurt niet iedere dag meer dat ik iets omreken tot guldens, maar vandaag wel even.Vanmorgen gingen de jongste en ik op stap. Zij heeft vakantie en ik was vandaag ook vrij. Al dat gejakker langs de weg kost een behoorlijke drup benzine. Dus toen we vertrokken brandde het lampje al. Gelukkig is het mijn specialiteit om tot op het randje te rijden en het tanken uit te stellen - bijvoorbeeld tot E. de auto een keer gebruikt. Dus we wachtten nog even met tanken. De jongste ziet het lampje branden. "Komt dat wel goed? Staan we dan niet halverwege stil?", vraagt de jongste. "Welnee", zeg ik. "Dan kun je nog kilometers rijden."
Als we na ons uitstapje terug naar huis gaan, rij ik toch maar even langs de benzinepomp. En daar tank ik onze tank vol voor €81,00. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, maar nu sta ik er even bij stil: €81,00! Dat is bijna 200 gulden! Dat is toch ongekend en ongehoord. Het heeft niet veel zin om dit met de jongste te bespreken, want de gulden zegt haar al niets meer.
Thuis uit ik mijn ongenoegen tegen E. "Moet je nagaan, dat is bijna 200 gulden! Dat is toch ongelofelijk. Dat zou toch in de guldentijd niet gebeurd zijn. Er zou een revolutie zijn uitgebroken!" Waarom nu eigenlijk niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten