Dus op jacht naar haves, samen met de jongste. In De Graanschuur, de christelijke kringloop hier ter plaatse, scoor ik een beplakt ganzenei en de jongste een koebel. Het ganzenei wil ik onderaan ons kaartenrek hangen en de jongste heeft grote plannen met de koebel. "Het mooiste van die spullen vind ik dat er een verhaal aan zit.", zegt ze. "Zoals deze koebel bijvoorbeeld. Misschien was die wel van een boer die deze had voor een kalfje. Want je kunt zien dat het maar een kort lint is, dus hij is niet van een koe geweest." "Het is een souvenir", zeg ik. "Er staat Valkenburg op." "Dat weet je niet", zegt ze. "Misschien moest die boer al zijn dieren wel wegdoen en werd het gewoon te emotioneel voor hem om die bel te houden." Ik vermoed dat dit niet het verhaal achter de bel is, maar ik kan me volledig vinden in haar punt: het zijn spullen met een verhaal.
In de andere kringloop vind ik een houten beeld van drie zingende zwarte mannen. Ik word er heel vrolijk van en ik aarzel niet- ik herken 'm feilloos+ : dit is een echte have. Je kunt er verder niets mee, je wordt er alleen maar blij van. De jongste vindt verder nog een hoefijzer en ik koop voor een euro nog een twee art deco boekensteunen. Voldaan keren we huiswaarts: weer vijf dingen erbij om te verhuizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten