Met een extra zachte borstel

Als we vroeger naar de bakker gingen, dan riep mijn oma van de overkant van het diep: Nemst  mie ook eevm n stoetje mit? Destijds had ik daar een hekel aan. Maar nu snap ik het wel: mijn oma liep moeilijk en als ik toch al liep, dan kon ik toch makkelijk een broodje voor haar meenemen? Ik loop niet moeilijk, maar nu we verder van de winkels wonen, heb ik ook de neiging om verzamelopdrachten te geven. Dus zo vraag ik E. als hij even naar de bakker rijdt: "Neem je voor mij even borstelkopjes mee?" Ik heb als enige hier in huis een elektrische tandenborstel. In de veronderstelling dat ik nog een hele voorraad had, gooide ik mijn versleten borstelkopje weg voor ik de voorraad controleerde. Naar mijn idee had ik een grootverpakking borstelkopjes aangeschaft. Dat zat tussen de oren. Maar na een tevergeefse hardnekkige zoektocht langs alle kastjes en alle mandjes moet ik wel tot de conclusie komen dat dat een megadeal van voor de brand was.

Even later komt E. met brood en borstelkopjes over. "Ik kon geen andere vinden", zegt hij. Hij haalt twee rode miniborstelkopjes uit de tas met afbeeldingen van Goofy en Mickey. "Ja, het zijn borstelkopjes", pareert hij mijn blik. De jongste leest geamuseerd voor: "Met een extra zachte borstel voor het jonge gebit." "Past het eigenlijk wel?", vraag ik me af. Het blijkt te passen. En nu borstel ik dus met Goofy. Extra zacht en met een klein borsteltje voor mijn volwassen gebit. Het is alsof je het gras knipt met een schaar, alsof je de tuin omspit met een lepel. Maar goed: ze worden schoon. Het staat best wel vrolijk en het verhoogt mijn poetsplezier zeker. Dus dat het allemaal iets langer duurt is ook geen probleem.