Je leert je kinderen praten. Daar doe je je uiterste best voor. Mijn moeder vertelt altijd dat mijn opa tegen haar zei toen ik kon praten: "Nou hest heur aan de proat, krieg heur nou mor weer es stil." En ja, dat valt bij mij niet altijd mee. Dat geldt ook voor onze kinderen. Het zijn niet allemaal even drukke praters, maar praten kunnen ze.
Toen ze klein waren, leerden ze alle woorden van ons. En nu leren zij ons regelmatig nieuwe woorden. Zoals onze oudste bijvoorbeeld. Een tijd geleden had ze in het weekend een roeiwedstrijd. Ik whatsapp even met haar waar ze zich in het land bevindt, want ze had een druk weekendprogramma. Dan laat ze me weten dat ze nog in Tilburg is, waar ze moest roeien, omdat een van hun teams 'geblikt' heeft. Een van de teams had dus een medaille gewonnen.
Vanavond informeer ik via facebook hoe het met haar tentamens is gegaan. "Een soort van aardig", laat ze me weten. En verder laat ze me weten dat ze volledig 'gedrained' is. Dat geeft mij 0,0 informatie over haar gesteldheid, dus rest mij niets anders dan een doorvraag te stellen: "Wat is in vredesnaam 'gedrained'?" "Leeggelopen, dood, geen hoofdinhoud, al het verstand en alle energie is uit je gesuckt, zoiets", licht ze toe. En later ervaar ik dat dat inderdaad het geval is. Ik probeer haar te vertellen over de vorderingen die we vandaag maakten op het gebied van raambekleding, maar ze weet niet eens meer wat luxaflex is. En ook de term 'plissé' zegt haar helemaal niets. Dus dat gesprek stellen we maar even uit tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten