Mijn boezemvriendin zweert erbij: de
TomTom. De tijden dat we verloren rondreden in middelgrote dorpen is voorbij.
Zijn we eens samen op pad, dan rijden we doelgericht naar onze bestemming. Ik
ben nog niet zover. Hier in de regio red ik me aardig en op vakantie hoeven we
niet doelgericht te zijn.
Er zijn van die momenten dat het
voor mij misschien toch ook wel handig zou zijn. En dan vooral als ik de regio
verlaat. Laatst werd ik verwacht in Veenhuizen. Nog niet eens echt ver buiten
mijn normale actieradius. Ik reed in één rechte streep naar Veenhuizen. Geen
centje pijn. En hoe moeilijk kan het dan nog zijn kun je je afvragen. Nou best
moeilijk. Ik heb drie mensen in Veenhuizen klemgereden voor ik op de plek van
bestemming was. De laatste jongeman die ik vroeg verwees me naar de overkant
van de weg. Dus ik steek over en rij doelgericht op mijn bestemming af; maar
helaas rood-witte paaltjes belemmerden de doorgang. Met mijn bestemming in
zicht laat ik me daar natuurlijk niet door weerhouden. Dus ik gooi het stuur om
en zonder met de ogen te knipperen rijd ik tussen twee enorme bomen door -zo op
de parkeerplaats. Tevreden en op tijd stap ik uit.
Maar hier had de Tomtom me ook niet
geholpen, want een collega met Tomtom reed achter me aan tussen de bomen door.
Haar Tomtom bleef maar herhalen "Bestemming bereikt". Dus voor het
goede ouderwetse klemrijden valt nog altijd iets te zeggen.
Naschrift - Ik las vorige
week in de krant dat er mensen zijn die door de TomTom echt een wereldbaan
hebben. Een TomTom is namelijk niks zonder een accurate wegenkaart. Voor
digitale kaartenmaker TeleAtlas doorkruisen twee twintigers heel Europa in een
cameracamper. Tweeëntwintig van deze camerawagens rijden permanent voor de
maker van digitale wegenkaarten door Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten