In 2004 kreeg ik een complimentendoosje van mijn schoonmoeder. Erg leuk. De gedachte erachter is dat anderen complimenten opschrijven en die in je doosje stoppen. Als je een dip hebt, dan lees je die complimenten en daar kikker je van op. Dat is het idee.
Mijn complimentendoosje is inmiddels tot de nok gevuld. Dat is door mijzelf sterk gestimuleerd. Tegen de kinderen zeg ik met enige regelmaat: "Vooruit schrijf nog eens een complimentje." Vandaag kreeg ik spontaan een nieuw complimentje van mijn jongste. Dus heb ik de doos omgekeerd en de oogst van drie jaar complimentjes bekeken. Je hebt grofweg drie categorieën:
- Je bent een lieve/goede moeder: Je bent goed, goed, goed, goed, goed, goed, goed, goed of I love yoe met gevoel (van mijn jongste),
- Dubieuze complimentjes: Je bent goed in je zin doordrammen, Je bent een goed pakezeltje, Je kan goed lawaai maken, Je kan goed vals zingen (allemaal van de oudste),
- Briefjes die niets met complimentjes te maken hebben: Ik ben de beste. Jij niet. Zeg dat ik de beste ben (van mijn zoon) of Neem in het vervolg ijs mee (van mijn oudste).
En dan zat er nog eentje in die buiten iedere categorie valt. Mijn jongste maakte toen ik begin dit jaar grieperig was, een tekening van ons allemaal met daarop:
Mamma, Dit past bij jou: A= aardig, D= dramatisch, E= emotie, G= grappig, H= humor, I= isterisch, J= jong, K= kotsen, L= Leuk & liefde, M= Mamma, N= nok (???), O= opgefokt, P= passie, R= ruig, S= sympathiek, T= te leuk, U= U bent een goeie moeder, V= vrede, W= wol, Z= ziek.
En het werkt: ik word er vrolijk van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten