Ik ben alweer met vooruitwerkende kracht goed bezig geweest voor dierendag. En in het kader van de burenplicht natuurlijk. Even verderop komen namelijk nieuwe mensen wonen. We hadden ze nog niet gesignaleerd, maar vanmiddag belt de nieuwe buurvrouw bij ons aan de deur. Wat blijkt? Samen met haar man, een vriend en hun honden zijn ze hier aan de wandel geweest. En tijdens die wandeling zijn ze met z'n allen door een wespennest gewandeld. Met als gevolg talloze wespensteken voor mens en dier.
De nieuwe buurvrouw heeft zelf ook een flink aantal steken, maar daar is ze niet zo van onder de indruk. Ze is overstuur omdat haar hond apatisch is en niet meer wil gaan staan. Ze hebben zoveel wespen uit zijn vacht geborsteld, dat ze vreest voor het ergste. Ze komen uit het zuiden van het land en hebben dus geen idee waar ze hier een dierenarts kunnen vinden. Ze heeft al bij verschillende huizen aangebeld, maar wij zijn de eersten die de deur opendoen. We nodigen haar uit om binnen te komen en zoeken het adres van de dichtstbijzijnde dierenarts. Die bellen we, maar dan blijkt dat die geen dienst heeft dit weekend. Daarvoor moeten ze naar Zuidlaren. En tja, ze weten natuurlijk ook niet hoe ze in Zuidlaren moeten komen.
Dat weet ik natuurlijk maar al te goed; ik rij er immers dagelijks heen om naar mijn werk te gaan. Onze dochters printen snel uit waar de dierenarts woont en samen met de buurvrouw en haar vriend en twee honden rijd ik naar Zuidlaren. Gelukkig valt het allemaal mee. De hond is alleen enigszins verdoofd door zoveel steken, maar gaat het wel redden. En de nieuwe buurvrouw is weer gerustgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten