Emancipatie is mooi, maar je moet het niet overdrijven en alles ter discussie stellen. Het is ook wel fijn om op sommige punten een vaste taakverdeling te hebben. Dat bespaart je een hoop overleg en geouwehoer. Zo zeg ik altijd als E. en ik samen in de auto stappen: De Man Rijdt. Ik rij doorgaans in onze auto, die ik ook heel graag 'mijn auto' noem. Maar als we samen rijden, dan Rijdt De Man. Ik zit er dan graag een beetje naast te kijken. E. zit er ook graag naast te kijken. Om discussies te voorkomen zeg ik dan dus altijd: De Man Rijdt. Tenzij De Man gedronken heeft natuurlijk, want dan rijdt de vrouw.
Toen E. en ik nog in de stad woonden, knipte ik de heg voor ons huis altijd. E. had en heeft niet veel oog voor dat soort zaken. De oude buurman boven ons vond dat maar een rare zaak, zo vertelde hij eens aan mijn vader. Zijn visie was: De Man Knipt De Heg. En bij ons deed de vrouw dat. Gelukkig maar, want ooit knipte E. de heg bij ons oude huis grondig en met groot materiaal: het leek net alsof er een vrachtwagen achteruit ingeparkeerd had. Toen wist ik weer waarom de man bij ons de heg nooit knipt.
Deze twee voorbeelden maken al duidelijk dat onze taakverdeling niet per definitie traditioneel is. Ook niet alles is vast verdeeld, maar wel een aantal zaken. Vuilnis buiten zetten? De Man. Wassen en strijken? De vrouw.
Schoonmaken? De man neemt het gemotoriseerde deel voor zijn rekening
(stofzuigen) en de vrouw het handmatige deel (poetsen en dweilen). Het koken is een onderhandelingspunt bij ons: dan weer kookt de man en dan weer de vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten