Toen ik naar de middelbare school ging fietste ik dagelijks een kleine 40 kilometer door het vlakke Groninger land. Omdat ik van mijn lichting de enige was die naar mijn middelbare school ging, fietste ik regelmatig alleen. Dat vond ik helemaal niet erg. Onderweg naar huis keek ik graag een beetje rond en liet ik mijn gedachten lekker dwalen. Het weids kijken waardeerde ik toen ook al: je ziet dan namelijk van alles. Zo zag ik ooit eens een paard een veulen krijgen. Daar parkeerde ik mijn fiets dan even voor, ook al was het een stromende regen. Echt bijzonder was het destijds als ik eens een roofvogel zag.
Hoe anders is dat nu! Je hoeft maar even in de auto stappen en over een afstand van een kilometer of 20 spot je zonder er je best voor te doen toch zeker vijf buizerds. Majestueus in de lucht, maar vaker nog roerloos op een paaltje naast de snelweg, de enige echte roofvogel Mcdrive, geduldig wachtend op een hapklaar brokje. Waarom moeilijk doen als het ook makkelijk kan? Of zoals boezemvriendin het graag verwoordt: Is dat makkelijk of is dat easy?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten