dinsdag 22 januari 2013

Ruimte voor verbetering

Ik verbeter mezelf graag. Het was een van de redenen waarom ik begon met bloggen. Schrijven is immers een ambacht en door dat ambacht iedere dag uit te oefenen, word je beter. Ik doe dat nu een aantal jaren en ik vind inderdaad dat ik beter schrijf. Ik schrijf gemakkelijk over ieder willekeurig onderwerp. Het is heel fijn dat ik dat bereikt heb. Ik blijf gewoon bloggen, want dat vind ik leuk, maar het is ook tijd voor een nieuwe uitdaging.

"Ik wil beter leren tekenen", zeg ik tegen E. "Ik ga iedere dag een tekening maken. En als ik dat vijf jaar doe, dan kan ik dan tekenen." "Waarom moet jij jezelf altijd verbeteren?", zegt E."Het kan toch ook wel gewoon leuk zijn?" "Ja, maar dat vind ik ook leuk", zeg ik. E.'s vraag zet me wel even aan het denken. Waarom wil ik mezelf altijd verbeteren? Allereerst: ik ben nog niet 'af', ik kan nog meer. Ik hou er bovendien van om dingen onder de knie krijgen. Ik wil eruit halen wat erin zit. Dat geeft me het gevoel dat ik 'vooruitkom' in de wereld. En dat is een fijn gevoel.

Mijn 'opdracht' voor vandaag
Dus teken ik nu. Ik scheur plaatjes uit de krant en die moeten me dan het houvast geven voor een tekening. Speciaal voor dit doel heb ik me een dummy aangeschaft. Van de jongste kreeg ik een mooi grafietpotlood cadeau en nu ben ik dus 'los'. Ik ga eerst door tot de dummy vol is en dan kijk ik of er kans is op substantiƫle verbetering, of dat het bij een beetje knoeien blijft. Daar moet ik toch zo ongeveer zicht op hebben als de dummy vol is. Desgevraagd geeft E. me commentaar:
  • Er is nog ruimte voor verbetering
  • Je moet goed kijken
  • Eerst het totaalbeeld en de vorm grofweg schetsen
  • Dan pas invullen.

Hoe ik dit nog zo precies weet? Dat commentaar schrijf ik ook in mijn dummy; jezelf verbeteren is tenslotte een serieuze zaak.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten