Je hebt van die dagen: de dagen dat je telefoon je beste vriend is. Afgelopen woensdag was zo'n dag. Ik bel zelfs internationaal. Onze zoon heeft namelijk een buitenmaat schoenen en na een tevergeefse expeditie in de stad, weken we uit naar Duitsland. Hij kocht er een paar, maar zijn favoriete paar was niet in zijn maat voorradig. Die zouden ze proberen te bestellen. Als ik bel om te informeren of het is gelukt, krijg ik te horen dat ze helaas 'ausverkauft' waren. Omdat ik eerst was vergeten het landennummer in te toetsen, krijg ik even later telefoon van Johan. Johan had ons nummer namelijk in zijn display staan. Johan is afkomstig uit het zuiden des lands en hij neemt er de tijd voor om de zaken even recht te zetten. Hij heeft een vlotte babbel. "Zou het Johan Vlemminx zijn geweest?", zeg ik tegen E. We weten het niet; hij zei zijn achternaam namelijk niet.
's Middags heb ik het leukste telefoontje van de dag. Na een paar tevergeefse pogingen krijg ik verbinding: "Met de eigenaar van de telefoon", klinkt het aan de andere kant van de telefoon. Eerlijk is eerlijk: ik val even stil. Ik check of ik de juiste persoon aan de telefoon heb en vervolgens heb ik een prima gesprek met de eigenaar van de telefoon. Waarom zou je je telefoon zo opnemen? Ik speculeer erop los: duistere zaakjes, overspel, een telefoonfobie? En ik ben geïnspireerd natuurlijk. "Weet je", zeg ik tegen E. "Dat ga ik hier ook doen." Maar ik zou wel een beetje meer franje aanbrengen, Ik zou zeggen: "Goedemorgen, met de trotse eigenaar van de Home Vox 2400 thuisinstallatie."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten