Zaaien is precisiewerk. Hij vertelt
het me terwijl we door het land rijden. De maximumsnelheid is hier sinds kort
bijna overal 60
kilometer , dus gelegenheid genoeg. De percelen
aardappelland, bieten, mais en koren glijden langzaam aan ons voorbij. De
pootmachine heeft voren in het aardappelland getrokken. "Als dat goed is
gebeurd, ziet het er heel mooi uit."
Hij is op
dreef. "Voor mais en bieten heb je aparte zaaimachines." In lange
symmetrische banen wordt het uitgezet over het goed losgemaakte land. Hij kijkt
en geniet. Zaaien is geen kwestie van met een zaaimachine over het land jagen.
"Dat doe je niet zomaar. Daar moet steeds evenveel ruimte tussen
zitten." Ook de bieten liggen er mooi bij, verzekert hij me. Misschien is
dat hoekje een beetje te nat, maar het is mooi ingezaaid. Dat zie je wel eens
anders. "Weet je nog toen laatst dat stuk bij Harkstede? Dat zag er niet
uit." Hij begrijpt het niet. Als je het land gebruikt moet je het ook goed
doen. Uit respect voor het land. We passeren weer een veld aardappels.
"Zie je dat, hoe mooi dat in rijen staat. Ja aardappels vind ik ook een
mooi gewas. Die zou ik later ook wel willen verbouwen."
Mijn zwager is de maat. Hij boert
zoals het hoort. Zijn land ligt er altijd keurig bij. Zijn tractors worden het
best onderhouden. Hij maakt de juiste keuzes. Iedere boer wordt langs zijn lat
gemeten. En er zijn er niet veel die de toets der kritiek kunnen doorstaan.
Zo'n boer zou hij willen worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten