Je went snel aan luxe. Vorig jaar
kregen we een nieuwe tweedehands auto, een donkergroene Mazda Premacy. Met
centrale vergrendeling en airco. Dus de tijd dat één van de achterdeuren niet
op slot zit is voorbij. Ook zweten als een otter is er niet meer bij in de
airgeconditioneerde Mazda Premacy.
Maar af en toe moet
een auto worden gekeurd. Zo ook onze nog steeds zo goed als nieuwe auto. Onze
garage voorziet ons dan altijd welwillend van een ruilauto. Wat voor eentje je
krijgt is altijd maar afwachten. Deze keer werd het een Peugeot 106 met twee
deuren. Een compleet andere sensatie. Klein, heel klein en de 60 kilometerzone
voelt ineens heel natuurlijk aan. De ramen kunnen automatisch worden bediend.
Dat dan weer wel. De raampjes achterin klappen naar buiten open.
Op de zaterdag maken we ons eerste
tochtje met zijn vieren. "Toch wel lekker, die raampjes zo open",
aldus de kinderen. "Kunnen we ook wel vaker doen." De tocht was niet
heel comfortabel, maar wel goed te doen. Zondag was het vaderdag, dus werd het
hele gezin in de Peugeot 106 geperst. En dat niet alleen: mijn schoonvader
wilde ook nog graag 12 stoeptegels. Dus: in de achterbak ermee.
Kreunend en steunend bracht de
Peugeot ons op de plek van bestemming. Maar we kwamen er wel. Drempels waar mogelijk
vermijden. De twee drempels die we moesten nemen waren kantje boord, maar het
ging! Nadat we de stoeptegels hadden gelost, werd het iets gemakkelijker.
Vandaag is onze Mazda Premacy er gelukkig weer. Goedgekeurd en al.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten