Een tijd geleden was er een
ouderavond bij onze oudste op school. Wanneer het groepsdoe-avonden of
groepsgespreksavonden zijn ben ik meestal aan de beurt. Deze keer moesten we
zeggen wat we voor onze kinderen wensten. In groepjes uiteen natuurlijk. Er
kwam van alles uit: prachtige carrières, mooie toekomstplannen. In onze groep
gaf ik aan dat ik vind dat er maar één ding echt belangrijk is. En dat is dat
ze gelukkig zijn. De rest komt pas daarna. De andere vrouwen in mijn groep
beaamden dat. Dat wil tenslotte iedere ouder. Het kwam niet uit de andere
groepen, misschien omdat ze daar vooral gericht waren op wat de opleiding je
kind kan brengen. Wellicht dachten ze dat dat vanzelf komt als je je opleiding
goed voor elkaar hebt. Heeft gelukkig zijn iets met opleiding te maken? Je hebt
meer keuzemogelijkheden als je een goede opleiding hebt. En natuurlijk: het
juiste beroep kiezen maakt je gelukkig. Je besteedt tenslotte een flink deel
van je tijd aan je werk. Dus ja het zal zeker iets bijdragen.
Toen onze kinderen nog heel klein
waren sprak ik eens met een vader met een dochter van twintig. Zij was niet
blij met het leven. Wat haar betreft hadden ze haar geen plezier gedaan door
haar op de wereld te zetten. Er zijn veel erge dingen die je als ouder kunnen
overkomen en dit is er een van. Je zet kinderen op de wereld in de
veronderstelling dat je ze daarmee een plezier doet. Je doet jezelf er namelijk
een enorm plezier mee. Hoe schrijnend moet het dan zijn om je kind te zien
worstelen met het leven. Dat was voor die vader dan ook een enorme worsteling.
Want jij wilt haar in leven, maar kun je haar daarin forceren?
Bij ons lijkt het erop dat ze wel
gelukkig zijn. Ze vinden in ieder geval allemaal dat ze het enorm met zichzelf
hebben getroffen . En dat is natuurlijk een prima basis voor geluk. Gelukkig
maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten