Vrouw met baard

Ik kijk in de achteruitkijkspiegel. Het licht valt de auto binnen. En dan zie ik 'm: een haar op mijn kin. Ironisch genoeg is hij pikzwart. De nieuwe haren op mijn hoofd zijn grijs, maar deze moet nou net pikzwart zijn. Hij ligt een beetje achterbaks achterover. In de hoop dat ik 'm niet op zal merken. Maar het is te laat. Ik heb 'm gezien.

Gelukkig rij ik in een 30-kilometerzone. En dat vraagt om nevenactiviteiten. Dus ik denk 'm zo wel even uit te kunnen trekken. Ik pak 'm tussen duim en wijsvinger en geef een flinke ruk. Ik ruk wel, maar ik ruk niks uit. Hij zit er nog. Wat denkt zo'n haar wel: dat 'ie mij te slim af kan zijn? Mooi niet. Dus nog een keer.

Dan wordt mijn aandacht afgeleid. Ongemerkt is mijn snelheid hoogstwaarschijnlijk onder de 30 kilometer gezakt. Naast mij op het fietspad bromt een man. Voor hem is overtollig haar überhaupt  geen probleem meer. Zijn mond beweegt. Ik versta het niet, maar het is niet fraai wat eruit komt. Dat verraadt zijn gezicht. Hij steekt nog net zijn middelvinger niet op. Maar hij denkt blijkbaar dat ik hem zit op te fokken. En je ziet zo: daar is niet veel voor nodig.

Ik versnel voor alle zekerheid toch maar even. Ik heb de haar nog tus sen duim en wijsvinger en geef een venijnige ruk. En dat wordt 'm teveel. Hij geeft het op. Ik heb 'm. Gelukkig, dat onheil is ook weer afgewend: nog even geen vrouw met baard.