Vanmorgen maakte onze zoon kennis met de gezondheidszorg. Veel ervaring heeft hij gelukkig nog niet. Maar vanmorgen kwam het er dan toch even van. Het schoot hem namelijk in de rug. Bewegen was direct schier onmogelijk. Tja, wat doe je dan? Je belt de huisarts, de poortwachter van de gezondheidszorg. Na een kwartier wachten krijgt hij de assistente aan de lijn. Hij hoeft niet te komen, zegt ze. "Rusten en de gebruikelijke dosis pijnstillers nemen" is het devies. Onze zoon is helemaal niet bekend met gebruikelijke doses pijnstillers. Hij heeft dus meer toelichting nodig en verneemt dan dat 3 maal daags twee paracetamol de toegestane dosis is. Maar gewoon maar een beetje afwachten tot het over is met behulp van pijnstillers, dat lijkt hem toch niets. Dat is niet zijn stijl. Dus belt hij de fysiotherapeute van zijn sportschool en daar kan hij binnen anderhalf uur terecht. Ook met fysiotherapie heeft hij niet veel ervaring. Hij ziet het dan ook met de nodige scepsis tegemoet.
Om de tijd even te overbruggen belt hij met twee ervaringsdeskundigen: zijn opa en oma. En zo maakt hij dan ook kennis met het Gronings jargon voor rugklachten. "Is die t in n kloet schoten?", vraagt mijn moeder hem. En ja, zo geeft hij toe, zo voelt het wel 'n beetje. Ook mijn vader deelt zijn ervaringen. Hij vindt het een prima idee dat onze zoon naar de fysiotherapeut gaat. "Dat beknovveln helpt goud", zegt hij. "Gain zaalfstriekerij, dat is gain cent weerd".
En inderdaad, het 'beknovveln' heeft geholpen: het was het betere knovvelwaark. Als ik vanavond thuiskom, zijn de scherpste randjes er weer af. Gelukkig maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten