Nadat ik dapper stand had gehouden en de last woman standing was hier in huis, heb ik toch ook de handdoek in de ring moeten gooien. Vandaar de radiostilte van de afgelopen dagen. Eind vorige week raakte ik overspoeld door een snottsunami. Al dat snot kon natuurlijk geen kant op. Gevolg: het ging zich vastzetten in mijn holtes. Gevolg daarvan: een pulserend gevoel in mijn hoofd. En geloof me: er zijn delen van je lichaam die mogen pulseren, maar je hoofd is daar niet bij. En nog steeds heeft niet al het snot de weg naar buiten gevonden. Het zit me nog steeds in de weg. Gevolg: bekaf. Gevolg: geen puf om te bloggen. Het is even zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten