Het Gronings is een heel efficiënte taal. Voor Groningers is dat natuurlijk heel gewoon. In plaats van 'Hoe ging het?' of 'Hoe was het?' zeg je gewoon 'En?'. Ooit vertelde een dierbare collega -van oorsprong afkomstig uit Twente- me dat hij het volgende meemaakte op het busstation. Iemand vroeg een buschauffeur waar de bus naar Appingedam stond. Het hele gesprek bestond uit de volgende twee woorden. 'Daam?' 'Doar'. Hij vertelde het het liefst met een hele aanloop, waarbij hij de situatie tot in detail schetste. Hij voerde de spanning langzaam op en dan kwam het twee-woord-gesprek als klap op de vuurpijl. Hilarisch vond hij het.
In E's familie gebruiken ze liever ook niet teveel tekst. Een voorbeeld. E. maakte een album van de foto's van het 60-jarig huwelijk van zijn ouders. Zoiets kun je gewoon bij Albelli doen natuurlijk. Gewoon op de knop 'fotoboek maken' drukken en klaar is kees. Maar zo werkt dat niet bij E. Hij is grafisch ontwerper en beoordeelt die service van 'in-een-druk-op-de-knop-een-fotoalbum' heel anders dan de meeste mensen. Hij voelt die service als een beperking. Hij heeft namelijk zo zijn eigen ideeën over hoe je een fotoboek opmaakt. Dus zocht en vond hij een site waar hij het album naar eigen inzicht op kon maken.
Voor hij de order plaatst stuurt hij een kopie naar zijn broers met de tekst: Kin t der zo mit deur? Zijn broers reageren vlot. 'Joa. Moi.' mailt de een en 'Mooi. Moi.', mailt de ander. Als onze oudste hem dan ook laat weten 'Ziet er kek uit. Mooie sfeerimpressie.' is dat veruit de meest uitgebreide recensie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten