Eén wens

Ik heb regelmatig een goed gesprek met mezelf. En ook dan schuw ik de doorvraag niet. Zo lag ik deze week 's nachts een keer wakker. Ik kon de slaap niet echt vatten. Ik weet niet of het met mijn droom te maken had, maar ik werd wakker met de volgende vraag: Wat als ik nou eens een wens mocht doen? Een wens die ook echt in vervulling zou gaan.

Mijn eerste ingeving is: dan zou ik wensen dat mijn oom en nicht geen kanker meer hadden. Miraculeus genezen. 's Avonds op bed met kanker en de volgende dag zonder kanker weer opstaan. Dat zou voor hen een wereld van verschil maken.

Maar is dat niet te makkelijk?, is de doorvraag die ik me vervolgens stel. Het is natuurlijk heel veel, als iemand zomaar weer geneest van kanker, maar als ik dan toch een wens mag doen... Ben ik dan niet te snel tevreden? Ik ken natuurlijk nog meer mensen met kanker. Dus ik stel mijn wens bij: dan zou ik wensen dat kanker niet meer bestond en dat iedereen die de afgelopen tien jaar is overleden aan kanker weer terug zou komen. Ik lig nog even te dubben en dan popt de volgende doorvraag op: Na hoeveel jaar zou het nog leuk zijn om weer terug te komen als je dood bent gegaan? Als het te lang geleden is, dan herken je de wereld en de mensen die je dierbaar zijn niet meer. En dat lijkt me ook pijnlijk. Ik hou het op tien jaar. Even ben ik tevreden. Ik draai me om en probeer de slaap weer te vatten.

Maar ho es even, hoe zit dat dan met al die andere ziekten?, denk ik dan ineens. Ja, als ik dan toch iets mag wensen, waarom wens ik dan niet dat de gezondheid van mensen onaantastbaar is? Iedereen kan doen wat ie wil: je blijft toch wel gezond. Een auto-ongeluk? Lullig voor de materiële schade, maar je stapt er zelf toch altijd ongeschonden uit. Wat een goed idee: alle ziekten de wereld uit. Dat zou spectaculair zijn. De hele zorgsector zou in een keer overbodig zijn, we zouden geen cent meer uit hoeven geven aan gezondheidszorg. Dus met dat geld zouden we allerlei andere dingen kunnen doen. De medicijnenindustrie zou overbodig zijn, de zorgverzekeraar zou overbodig zijn. Ik zou zelf dan ook zonder werk zitten, maar daar zou ik echt wel weer iets op vinden. Ik ben tevreden over mijn wens.

Betekent dat dan dat mensen ook niet meer doodgaan? is een doorvraag die me te binnen schiet als ik alweer half sluimer. Ik maak het mezelf niet makkelijk. Maar dat hoeft ook niet, ik ben bereid om voor mijn wens tot het gaatje te gaan. Heb je dan het eeuwige leven? Nee, dat hoeft van mij dan ook weer niet. Als je oud bent en de dagen moe, dan bepaal je zelf dat het genoeg is geweest. Als je denkt: ik heb het nou allemaal al zo vaak voorbij zien komen, ik heb geen connectie meer met deze tijd, dan stop je ermee. Je gaat naar bed, slaapt in en wordt niet meer wakker. En dan ben je uit de tijd gekomen. Mooi en vredig. Zo stel ik me dat voor.

Volgens mij ben ik er wel ongeveer. Mijn wens is af, maar waar kan ik 'm indienen?