Bij voorbaat mijn excuses voor de ranzige titel van deze blog. Maar het is niet anders: de titel dekt de lading volledig. Ik ga het namelijk hebben over het fenomeen natte messen.
Het gaat om het volgende: onze steakmessen lekken. Het gevolg is dat je met klamme handen vlees zit te eten. Wel een goede manier om van vlees af te kicken. Het is namelijk niet fijn om met klamme handen te eten. Lekker en klam gaan niet samen.
Na de brand kocht ik een partij steakmessen bij de Action. Na gebruik worden die bij ons afgewassen- in de afwasmachine natuurlijk. Niet heel ongewoon denk ik. Dat eten met vochtige handen ben ik inmiddels wel zat. "Ik zal even nieuwe steakmessen kopen bij de Action.", zeg ik tegen E. "Ja, dat zou ik maar doen", zegt E. Ik herken de toon: het is niet als aanmoediging bedoeld, het is cynisme. Hij denkt dat het komt omdat ik ze voor een prikje op de kop tikte. Dat gaat niet altijd op, want voor de brand hadden we steakmessen die ik nog goedkoper op de kop tikte en die deden het niet. Daar braken de handvatten op den duur vanaf, maar ze lekten geen drup. Toch zet E's opmerking me zoals zo vaak aan het denken. Zou het in dit geval dan toch zo zijn dat goedkoop duurkoop is? Ik besluit voor een iets betere kwaliteit en een hogere prijsklasse te gaan en ik schaf nieuwe steakmessen aan bij de Blokker. De oude gooi ik zonder pardon weg. De nieuwe messen zijn per stuk verpakt met een plastic beschermhoesje om het mes. Mijn voetafdruk op aarde is daarmee weer enigszins vergroot, maar het ziet er wel dusdanig professioneel uit dat ik overstag ga. Dit worden ze.
Probleem opgelost. Dat dacht ik tenminste, maar niets is minder waar. Ook deze steakmessen lekken. Dus zitten we weer met klamme handen te eten. Het is ranzig. Er zit niets anders op: ik zal een specialist moeten raadplegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten