Wekelijks gaat er één pak vla of
yoghurt mee. En die eten de kinderen dan ineens op. Lange tijd verdeelde ik de
vla. Tegenwoordig neemt onze zoon dit initiatief. Zijn zussen eten minder snel,
dus dan begint hij alvast de volgende ronde voor te bereiden. Hij schenkt het
in en verdeelt het dan zo dat er net één bakje bij is dat iets voller is. Om
zich daar helemaal van te overtuigen gaat hij er even op bakjeshoogte voor op
tafel liggen. En ja, het volste bakje komt dan altijd 'toevallig' bij hem
terecht. Kan hij ook niks aan doen. Hij vindt het -zoals een goede vriend van
hem zegt- gewoon le'er. Pogingen van zijn zussen om te komen tot een
evenwichtiger verdeling stranden tot nu toe. "Anders steek ik gewoon mijn
vinger in het volste bakje", zegt hij. "Dan hoeven jullie het toch
ook niet meer." Dat was tot nu toe afdoende.
En als dat nog niet voldoende is...
hij weet nog veel smeriger dingen. Hij dreigt als een volleerd lid van de
toetjesmaffia. Eén keer in de week is dus vaak genoeg.
Tags: toetje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten