Je ziet het aankomen, maar toch
verrast het je: je kinderen worden groot. Het hoort erbij. Het vervult je met
trots. Je ziet hoe ze zelf hun weg in de wereld beginnen te zoeken. In zekere
zin omarm je het ook: hun zelfstandigheid geeft jou weer meer ruimte. Daar ben
je blij om. Je groeit samen met ze. Je ontgroeit het klein zijn.
Maar zo af en toe slaat de heimwee
toe: naar de grenzeloze intimiteit die er was toen ze klein waren. Naar het op
je kruipen, naar onbevangen omhelzingen, naar natte kusjes, naar hun geur, naar
het grenzeloze. Naar de tijd dat je hun hele wereld was.
Dit nummer van Eva de Roovere roept
die sfeer van intimiteit bij me op. De video is niet geweldig, maar het
liedje is dat wel: Fantastig
toch van Eva de Roovere. Mijn boezemvriendin stuurde me deze
video via YouTube. Ze kocht zelf een tijdje geleden de cd van Eva de Roovere.
Kleine kinderen, grote kinderen:
Fantastig toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten