Deze week is een volle week met deadlines en een
onverwachte invalbeurt. Doorgaans overdenk ik de dag alvast In de auto. 's
Middags laat ik de dag van me afglijden. 's Maandags overdenk ik de drukte van
de week. Het lijkt op het werk steeds drukker te worden. We werken voor steeds
meer mensen met steeds minder mensen. Op zich hou ik van druk en deadlines. Ik
heb niet voor niets al jaren een baan waarin ik met deadlines werk. Druk en
deadlines dwingen je tot presteren. Je moet iets afleveren, je moet
beslissingen nemen. Op zich levert dat me geen 'foute' stress op. Ik weet
inmiddels dat ik dat kan en vaak krijg ik er ook energie van. Doordat het
aantal klussen op mijn bureau groeit, merk ik dat ik de klussen met een
deadline steeds verder naar achteren schuif, zodat ik er steeds minder tijd
voor heb. Op die manier leg ik meer druk op mezelf om meer te kunnen doen. Wat
ook erg belangrijk is als je veel klussen hebt, is dat je ze allemaal in
beweging houdt. Het kost namelijk oneindig veel meer energie om klussen die
stil komen te liggen weer op gang te krijgen. En dan natuurlijk direct
afhandelen wat je direct kunt afhandelen. Maar hoe ver kun je gaan met drukte
en deadlines? Die vraag stel ik mezelf maandagmorgen. Een antwoord heb ik niet,
maar ik ben tevreden met mijn strategie tot nu toe: oprekken en in beweging
blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten