Alles moet anders

Vandaag had ik op het werk een werkplekonderzoek. Als gevolg van mijn rugklachten kon ik niet goed op mijn bureaustoel zitten. De baas gaf me de naam van de bedrijfsfysiotherapeut en die komt dan om te kijken wat je nodig hebt. Ter overbrugging hebben boezemvriendin en ik van stoel gewisseld. Niet dat boezemvriendin nou blij werd van mijn stoel, maar ze is boezemvriendin, dus ze heeft wel wat voor haar geblesseerde vriendin over. Met een andere collega regelde ik onderhands al een andere stoel.

Als bedrijfsfysiotherapeute mijn stoel ziet, schudt ze het hoofd. Het is de alleroudste meuk die er binnen het bedrijf te krijgen is, zo schijnt. En dat geldt niet alleen voor mijn stoel. Mijn beeldscherm, mijn muis, er is niet veel meer dat voldoet aan de eisen des tijds. Ze schrijft het allemaal op haar formulier. Als de baas zijn hoofd om de hoek steekt, vertel ik hem voor hij de kans krijgt om zich terug te trekken: "Alles moet hier anders."

Bedrijfsfysiotherapeute gaat onverdroten voort. De stoel wordt op mij afgesteld. Er blijken allerlei ongekende mogelijkheden te zijn. Zo heb ik vanwege mijn lengte een diepere zit nodig. Ze verlengt de zit in een handomdraai. Ze probeert het ook even bij mijn oude stoel waar boezemvriendin nu op zit. Maar het lijkt erop dat dat niet lukt zonder hamer en nijptang. Ik moet regelmatig een pauze nemen. Mijn werkstijl is, zoals E. het omschrijft, 'maniakaal'. Dat wil zeggen: ik ga door tot ik klaar ben. Vaak vergeet ik dan om iets te eten of drinken, hou ik mijn plas ongezond lang op en zit ik waar ik zit. Bedrijfsfysiotherapeute installeert een programma op mijn computer waarmee ik er door middel van een stoplicht aan herinnerd word om even te gaan bewegen. Bij mijn specifieke klachten is het goed om voor ik ga staan alvast even met mijn benen te gaan bewegen. Zo kunnen de smeerstoffen rond de gewrichten zich alvast even gaan verdelen en loop ik een stuk gesmeerder. Tenslotte zet ze mijn rugleuning, zeer tegen mijn zin, los. Ik kom regelmatig in een kantoor waar je zonder er erg in te hebben zo ongeveer gestrekt ligt als je onverwacht in de stoel gaat zitten. "Toch even proberen", zegt ze. "Je moet genoeg tegendruk hebben om steun te voelen." En als het dan goed is, dan ben ik voortdurend een beetje in beweging. Het is even wennen, maar de moeite van het doorzetten waard, verzekert ze me. Het valt me niet tegen. Als bedrijfsfysiotherapeute is vertrokken, komt collega binnenlopen. Ik zit net te schommelen in mijn stoel. Lekker!