Onze zoon is vanmorgen vroeg naar Parijs vertrokken.
Op voorhand had hij er geen al te hoge verwachtingen van. Via streetview had
hij het hotel in Parijs even opgezocht. Dat viel hem niet mee. 'Het is een
cellenblok in een Parijse getto", was de conclusie. Maar vanmorgen was de
tas gepakt en toen was de goede zin er ook. Een rugtas vol met proviand ging
mee de bus in. En voor de bus vertrok, leek de stemming er al goed in te
zitten.
Vanmiddag rond een uur of vijf belt hij vanuit Parijs.
De reis was voorspoedig verlopen. Onderweg hebben ze niet stilgestaan en zelfs
niet langzaam gereden. Het zat mee. "Dus je zit al in je cel?", vraag
ik. "Het valt best mee", zegt hij. "Eigenlijk is het best
netjes. Er is ook een nette douche." Vooral dat laatste vindt hij als
fervent doucher erg belangrijk. Veel tijd heeft hij niet om te praten. "We
gaan zo Parijs nog even in", zegt hij. Geweldig toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten