Ik ben een groot voorstander van een vlotte
verkeerscirculatie. Als ik mijn bijdrage daaraan kan leveren, zal ik dat niet
nalaten. Zoals vanmiddag. Op weg naar huis drukte ik het gaspedaal flink in.
Niet onverantwoord, gewoon lekker pittig. Muziekje aan, luisteren naar mijn
favoriete nummer en dan met de juiste snelheid door het vlakke land. Heerlijk.
Wat me even ontging was de politieauto die achter me
reed met daarop zo'n sprekende regel met Politie en Stop. Pas
kilometers verderop in de bebouwde valt de politieauto me op. Eerst voel ik me
niet aangesproken, maar uiteindelijk zet ik de auto toch maar langs de weg. Een
politie-agent(je) doet de deur aan mijn passagierskant open. "Ik had u
helemaal niet gezien", zeg ik. "Nee, dat had ik in de gaten. Ik volg
u al vanaf De Groeve", zegt hij. Dat is dus al eventjes, een kilometer of
zeven, schat ik. "U trok 'm direct goed los." Ik had 'm natuurlijk
kunnen vertellen van mijn voorkeur voor een vlotte verkeerscirculatie, zeker
daar waar het kan. "U reed 110 kilometer op sommige stukken." Ik vind
het feit dat ik een pittige rijder ben eigenlijk alleen maar voor mij pleiten.
Maar ik heb niet het idee dat ik met die theorie veel punten ga scoren, want de
agent denkt daar duidelijk niet zo over. "Als u al zo lang achter me reed,
laten we dan wel even vaststellen dat er op geen enkel moment sprake is geweest
van een gevaarlijke verkeerssituatie", zeg ik. Hij kan niet anders dan het
bevestigen, maar dat doet niets af aan het feit dat ik te hard reed.
Uiteindelijk krijg ik na de toegepaste correcties een
boete voor 10 kilometer te hard rijden. Voor mij reden nog twee auto's die net
zo hard reden. "Ik realiseer me dat die net zo hard reden als u, maar dat
is niet anders. U reed ook te hard." Ik ga het niet ontkennen en incasseer
de bon van € 51,-. Het gaat mijn dag hoe dan ook niet bederven: mijn moeder is
vandaag 75 jaar geworden en mijn schoonmoeder is weer thuis na een aantal dagen
ziekenhuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten