Lekker bezig, bijtje!

Ik ben een volwassen vrouw. Rijp, vanuit sommige invalshoeken een senior zelfs. Ik kijk al sinds jaar en dag naar programma's waarbij je vader en moeder eigenlijk mee moeten kijken. Ik doe mijn eigen bankzaken. En ook vandaag wil ik daar even mee aan de slag. 

960 betaaltransacties

Dus open ik mijn app. Daar stuit ik op de volgende boodschap: Wist je dat ... je dit jaar al 960 betaaltransacties hebt gedaan? Lekker bezig, bijtje! Fijne feestdagen. Op zich ben ik dol op weetjes. 960 betaaltransacties dus. Ik denk direct: dat kan ook wel wat minder. Misschien moet ik daar maar eens een target voor stellen in 2023. Maar Lekker bezig, bijtje!?!... Alsjeblieft zeg. Ik ben niet achterlijk. Mijn moeder zou zeggen: Ik ben toch zeker niet SENIEL? Dus spreek me dan ook niet zo aan.

Zeker niet in Noord-Nederland

De ING is een volwassen organisatie. Er wordt ongetwijfeld een godsvermogen uitgegeven aan marketing. Daar werken ze vast met klantprofielen. Maar hier slaan ze de plank toch beslist mis. Ik vraag me af of er een zichzelf respecterende man of vrouw van mijn leeftijd is (of van welke leeftijd dan ook), die zo wil worden aangesproken. En als die al bestaat, dan zeker niet in Noord-Nederland. Daar zouden ze aan het klantprofiel moeten toevoegen: EEVM NORMOAL DOUN.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Emotionele jetlag

Gisteren was het zover. Het afscheid van de baas. Daarmee is er een eind aan een tijdperk gekomen. We werkten 27 jaar samen. Dan maak je veel mee. We hebben in de afgelopen periode veel teruggeblikt. Het was bitterzoet met het naderende afscheid in het vooruitzicht.

Adoptie

"Wij werken al zolang samen, dat we samen een kind hebben geadopteerd op het werk", vertelde de baas laatst aan één van onze nieuwe collega's. Hij doelt op collega M. die zoveel met ons in leeftijd verschilt dat ze ons kind had kunnen zijn. "Maar we gaan nu wel scheiden", zeg ik. "Ik hou het kind." "Je mag het huis ook houden", zegt de baas. "Ik hou de auto." Zelfs de scheiding verloopt harmonieus. 

Met overtuiging

We zijn er allemaal druk mee om de baas het afscheid te geven dat hij verdient. Hier in huis gaan de voorbereidingen voor het afscheid niet onopgemerkt voorbij. Voor mijn persoonlijke cadeautje bundel ik een collectie blogjes over de baas en het werk die recht doen aan onze interpersoonlijke werkrelatie. De titel: Alles moet anders. E. maakt het boekje op. Ik ben in mijn vrije tijd bezig om alle (muzikale) bijdragen van collega's in een discobiografie te gieten. En de laatste twee weken oefen ik het lied dat we gaan zingen voor de baas. Ik zing daarvoor mee met de karaokeclip die collega S. hiervoor maakte. "Je moet het met meer overtuiging zingen", zegt de oudste die net langskomt als ik in een oefensessie zit. Het is een tip die ik ter harte neem. Luidkeels en 100% overtuigd zingend begeef ik me door het huis. Gistermiddag verzucht E. na een van mijn laatste oefensessies: "Het is ook goed dat hij nu weggaat."  

Chemie

Het afscheid is een warm bad. Heel veel oud-collega's zijn erbij. Ik ken bijna iedereen en spreek met veel mensen. We halen herinneringen op. Er wordt veel gelachen. Het gaat niet over het werk zelf maar over wat we samen beleefden op het werk. "Ik voel me direct weer thuis.", zegt een oud-collega. En inderdaad: met zijn allen pakken we de draad gemakkelijk weer op. We voelen ons thuis bij elkaar. Het zijn de vruchten van jarenlang investeren. De chemie is voelbaar. 

Klaarwakker

Vannacht ben ik om drie uur klaarwakker. Ik kan de slaap ook niet weer vatten. Ik denk terug aan verschillende ontmoetingen. Collega's met wie ik werk en gewerkt heb. En dan weet ik het: ik ben gisteren door verschillende tijdzones en emoties gegaan. Het is een emotionele jetlag.  

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Deugen loont niet

 

Deugen loont niet. Tot die conclusie komen de dochter en ik. De aanleiding voor deze conclusie verschilt.

Treinen

Zij is in het weekend met de trein naar het westen van het land afgereisd. Jarenlang reisde ze voor haar studie met de trein naar het oosten of zuiden van het land. Maar nu is het voor haar een keuze, want ze heeft een auto voor de deur staan. Dus ze was goed bezig: treinreizen is immers milieuvriendelijker. En het wordt ook minder druk op de weg. De praktijk is echter weerbarstig. Het ging direct al mis. Door personeelsgebrek rijdt de trein minder vaak hier in de provincie. Dus staat ze op het station terwijl de trein die ze wil nemen niet rijdt. Ze dreigt haar aansluiting nu te missen. Gelukkig wil E. haar wel even naar het station in Groningen brengen en zo kan ze toch nog treinen. De hele treinreis heeft ze gestaan. Naarmate ze het westen naderde, werd het steeds drukker. Zo druk, dat van persoonlijke ruimte geen sprake meer was. Of zoals zij het uitdrukt: tiet aan tiet, kont aan kont. De terugreis was al niet veel beter. Vertragingen - aansluitingen missen. Dat is eigenlijk al gewoon. De drukte is een extra component. "Het is nog duur ook", zegt ze. "Ik kan goedkoper met de auto gaan." En aan de invasie in haar persoonlijke ruimte hield ze ook nog eens corona over.

Citroenen

Ook ik wilde mijn steentje bijdragen aan een beter milieu. Ik kocht biologische citroenen. Zuur is mijn favoriete smaakprofiel, dus ik drink regelmatig heet water met daarin een halve citroen uitgeperst. Er staan dus altijd citroenen op mijn boodschappenlijstje. Na twee dagen waren alle citroenen beschimmeld. Eentje heb ik in weke conditie nog uitgeperst. Puur op karakter.

Dus nee - deugen loont niet. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Braintoss en de weemoed*

Ik heb een beetje  een einde der tijden gevoel. Het is een ietwat weemoedig gevoel dat veel energie en denkruimte opslokt. En dat heeft niet met het einde van het jaar te maken. Natuurlijk, ieder jaar lijkt het alsof de wereld na december stopt met draaien. Maar dat is het niet deze keer. Er komt van alles bij elkaar. 

Alles verandert

Op dit moment wordt het vooral veroorzaakt door twee dingen: de baas gaat vertrekken en mijn  familie sterft in rap tempo uit. De baas gaat met vervroegd pensioen en dat is hem van harte gegund. Hij heeft mijn baasbeeld gedurende 27 jaar bepaald. Een onnavolgbaar baasbeeld. Dus dat zal wennen worden. De familieleden die overlijden zijn van respectabele leeftijd. Maar toch. Ik denk er veel over na.

Help!

Ik ben dus druk in mijn hoofd. Daardoor vergeet ik dingen. Niet echt handig in deze drukke tijd van het jaar. Ik kan dan ook alle hulp die ik kan krijgen goed gebruiken. Deze week sprak ik een collega die me een handige app aanraadde: braintoss**. "Ideaal", zegt ze. "Je spreekt iets in, maakt een foto of een notitie en de app stuurt het naar de mailbox die je invoert. Zo kom je het altijd weer tegen." Dat klinkt mij ook behoorlijk ideaal in de oren. Dus ik download braintoss voor een klein bedrag. 

Vanmorgen zitten E. en ik op de bank. Ik spreek drie berichten voor het werk in op braintoss. Ik leg E. uit hoe superhandig dit eigenlijk is. E. weet het zo net nog niet: "Je krijgt het nog druk met het afhandelen van je eigen mail." En ja, dat zit er dik in. 

* Wat een geweldig woord is dit eigenlijk. Het is een leenwoord uit het Duits - in de betekenis van melancholie voor het eerst aangetroffen in 1814 volgens het wikiwoordenboek. 

**Ik zie overigens ook direct waardevolle andere toepassingsmogelijkheden: je hoeft natuurlijk niet je eigen mailbox in te voeren. 

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.

Aardige kreten

We hebben in de kamer een tafel met vakken. Dat leek ons handig, omdat er dan niet zoveel rommel rondslingert. Tot de rommel zich in de vakken dusdanig ophoopt dat het naar buiten uitsteekt. Dan is het tijd om op te ruimen.

Een tasje

Vanmorgen stoorde het me ineens. Ik ruim 'mijn vak' even uit. Er komt van alles uit: gelzooltjes, een massageroller, uitgeprinte wandelingen, kaartjes, visitekaartjes, een paar sokken, folders van de mijnbouwschade et cetera. Teveel om op te noemen. Er komt ook een geel plastic tasje van de Zeeman tevoorschijn. Het blijkt een tasje te zijn met zelfgemaakte boekjes. De meeste daarvan dateren van voor de brand. Ze hebben het overleefd, omdat de oudste ze destijds op haar kamer in Enschede had.

Aardige kreten

Een van de boekjes is een boekje met Aardige Kreten van onze oudste. Zij was in de puberteit de koningin verbaal terugkaatsen. Ze kreeg de Aardige Kreten destijds in de vorm van een mini-woordenboekje van E. voor Sinterklaas. 

Een aantal veel gebezigde voorbeelden zoals door E. vastgelegd: 

Ammehoela - of zoals zij het toen zei: Ame(n) - hoela! 

{Uitroep van verontwaardiging. Vaak gebruikt om uitdrukking te geven aan verbazing over het gedrag van derden. (Oorspronkelijke uitroep uit de jaren twintig: "Nooit van mijn leven!" eventueel gepaard met een klap op de eigen even naar achteren gedrukte bil. Hierbij wordt gespeeld met de naam van de koning van Afghanistan: Amanoellah)}

Hoezo?

{Tegenvraag bedoeld om het geven van antwoord zoveel mogelijk uit te stellen of te vermijden.} 

Ja ... en?

{Tegenvraag bedoeld om verwarring te zaaien. Met 'ja' wordt bevestigend geantwoord, maar door de toevoeging van 'en' schiet je er niets mee op. De vraag wordt teruggekaatst. Ook bedoeld om inmenging in de persoonlijke levenssfeer te ontmoedigen. Vaak uitdagend bedoeld.} 

Wee-dik-veel!

{Uitspraak van onmacht, bedoeld om aan te geven dat je zelfs als briljante puber niet alles kunt weten. (Oorspronkelijk uit de populaire tv-serie Sponge Bob Squarepants:

Wat ga jij doen vandaag Patrick?

Wee-dik-veel!

Wat ga jij doen vandaag Sponge Bob?

Wee-dik-veel!

Wat ga jij doen vandaag Patrick?

Wee-dik-veel!

etcetera ad infinitum)} 

Zeg jij het maar...

{Uitspraak bedoeld om het maken van keuzen te vermijden. Vergelijkbaar met het populairdere 'Wat jij wil...'}  

Ze zijn met het verdwijnen van de puberteit in onbruik geraakt. Maar wel erg leuk om even terug te lezen. 

 

Lekker bezig

"Ik ga naar de studio", zegt E. Dat doet hij iedere dag, maar vandaag maakt hij zich uit de voeten. Hij vlucht voor de doordringende lucht die via de hal onze keuken en kamer binnendringt. Ik ben namelijk mieren aan het verdrijven. Sinds een paar dagen hebben ze de weg naar onze keukenkastjes gevonden. In een niet aflatende colonne lopen ze af en aan. Het is een indrukwekkend natuurspektakel, waar ik op zich van zou kunnen genieten als ik er niet zo opgefokt van raakte. Ik geniet meer van een zwerm spreeuwen. 

Afschrikwekkende geuren

"Het zijn tuinmieren", volgens de oudste. "Die kunnen geen kwaad." In tegenstelling tot bijvoorbeeld mieren die hout vreten. Het zal allemaal wel, maar tuinmieren hou ik ook liever in de tuin. De jongste zoekt op internet naar bestrijdingsmiddelen. Nootmuskaat, kaneel, knoflook, dat zijn geuren waar een mier niet van houdt. Zelfs het neerleggen van een koperen stuiver schijnt mieren af te schrikken. Dat heb ik allemaal in huis. Ik ga voor grof geweld, voor knoflook dus. Ik snijd het teentje aan, smeer het grondig op de drempel en volg het spoor van de mieren. De knoflook laat zich goed uitsmeren en je ruikt het direct. Jammer genoeg niet alleen op de drempel en in de achterste hal, maar ook in de keuken en kamer. Het maakt mij niet uit, als het maar werkt. 

En dat doet het! Als ik even later weer kijk is er geen spoor meer van de mieren te bekennen. Maar van E. ook niet. Toch maar een lokdoosje kopen.

Echt bra

"Jij hebt wel een voorkeur voor zeer indringende programma's", zegt E. Hij zit naast me op de bank de krant te lezen. Of tenminste: hij doet een poging. Hij wordt teveel afgeleid door de tv. Ik hou inderdaad van series met veel dialoog en actie. Je zult mij niet snel betrappen op het kijken naar een natuurfilm.

Een echte bonus

De serie waardoor E. zich niet op zijn krant kan concentreren is Bonusfamiljen. Het is een Zweedse serie met veel relatieperikelen waarover iedereen met elkaar in gesprek is. Veel misverstanden, relatiebreuken en goedmakerij over en weer. En dat allemaal in het Zweeds. Dat is pas een echte bonus, want zo tussen de bedrijven door leer ik ook allerlei Zweedse uitspraken: Ja visst ( je zegt ja wist en het betekent natuurlijk), bra (- je spreekt het uit als bro en het betekent goed), förlat (je spreekt het uit als verloot op z'n Twents en het betekent sorry). Want door al die misverstanden wordt er heel veel sorry gezegd. En natuurlijk jag älskar dig (ik hou van jou) en älskling (schatje/lieveling) en niet te vergeten puss (je zegt poes en het is een kus). Want uiteindelijk houdt iedereen van iedereen en van sommigen net ietsje meer.

Keuzevrijheid

Netflix heeft maar liefst vier seizoenen van Bonusfamiljen klaarstaan. Heerlijk, dan kan ik pas goed losgaan. E. vindt dat een stuk minder heerlijk. Die wil als hij de krant uit heeft gelezen ook wel eens iets anders kijken dan Bonusfamiljen. Ik heb daar helemaal geen behoefte aan. Maar natuurlijk moet je ook iets voor je relatie doen en laten. "OK", zegt ik "jij mag kiezen: My feet are killing me of Bonusfamiljen." Ik doe ook wel eens andere voorstellen: Dr. Pimplepopper of Bonusfamiljen, of 1000lb sisters of Bonusfamiljen. En dan komen we toch altijd weer op Bonusfamiljen uit. Het is niet anders: het is gewoon echt bra.

De afbeelding komt uit het rek van Boomerang cards.