Onze kinderen zijn liefhebbers van de gestampte pot.
In de winter eten we dan ook regelmatig stamppot, variërend van hutspot,
stamppot snijbonen tot boerenkool. Allemaal hebben ze een andere favoriete
stamppot. "Op dit moment staat bij mij deze stamppot op nummer
één", zegt onze zoon. We eten stamppot snijbonen. "Bij mij op
twee", zegt de jongste. Bij haar staat hutspot namelijk op één.
"Bij mij ook", zegt de oudste, want die houdt het meest van
boerenkool.
Maar welke stamppot ik ook maak, meestal wordt er met
smaak gegeten. Onze dochters nemen daar vaak alle tijd voor. Het zijn langzame
eters. Goed voor hun spijsvertering, maar bij ons -snelle eters- wekt het soms
wel irritatie. De jongste is druk bezig haar augurken te rangschikken. Ze prakt
de -al dubbel en dwars gestampte- stamppot nog eens heen en weer. Als ze er met
haar vork een mooi gelijkmatig patroontje in prakt, vindt E. het wel genoeg en
zegt: "Hou nou maar op met sierprakken en begin te eten."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten