Ze heeft haar handen vol. Dit jaar moest ze een profiel kiezen. En kiezen is erg moeilijk als je eigenlijk alles wel leuk vindt en nog niet weet wat je wilt. Dus werd het een dubbel profiel met vier extra vakken. Als gevolg van die keuze zit ze nu vier dagen in de week tot vier uur op school. Haar proefwerkweken staan bol van de proefwerken. Daarbij haalt ze graag hoge cijfers. "Je moet toch kiezen", zei ik in het begin van het schooljaar tegen haar. "Of je kiest voor hoge cijfers, maar dan moet je vakken laten vallen, of je kiest voor alle vakken, maar dan moet je genoegen nemen met lagere cijfers. Hoe dan ook: je moet toch kiezen." Inmiddels zit er meer balans in: ze werkt hard, maar ze heeft ook momenten waarop ze zich kan ontspannen.
Vandaag gaan we voor haar naar school. We spreken eerst haar leraar wiskunde. Die vindt dat maar niks, kinderen die zoveel vakken kiezen. Een extra vak is nog acceptabel bij een dubbel profiel, maar vier... Hij vindt het gekkenwerk. De ambitie die daarachter zit, lijkt hij ook niet echt te kunnen waarderen. Het is een eendimensionale man. Zoveel is wel duidelijk. Dan komen we bij de mentor. Die heeft allemaal lijstjes in laten vullen over werkhouding, inbreng in de klas en nog veel meer. Ze scoort overal heel hoog. "Kijk", zegt hij. "Allemaal 1-tjes. Dat is de hoogste score."
Kort geleden schreef ze een brief. In de middagpauze mogen ze niet meer in hun deelschool blijven. Belachelijk vond ze dat. Dus schrijft ze een brief naar de schoolleiding. Inmiddels heeft ze er een gesprek met de mentor over gehad. Een brief van haar alleen is leuk natuurlijk, maar het zet toch meer zoden aan de dijk als ze wat achterban kan mobiliseren, heeft de mentor haar uitgelegd. "Heerlijk zo'n kind", zegt de mentor. We praten geanimeerd. En dan zegt hij: "Wat ik alleen wel vind... Ze kijkt vaak een beetje bozig. En dan denk je dat er van alles aan de hand is, maar dat is helemaal niet zo." E. schiet in de lach. "Dat had ze als baby al", zegt hij. En inderdaad, toen al kon ze zeer indringend kijken. Normaal zou ik het zijn die dit soort opmerkingen maakt, maar deze keer komt E. ermee. Gelukkig kunnen we de mentor geruststellen: "Als ze echt boos is, dan merkt u dat wel." Het zou hem beslist niet ontgaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten