Uitgezakt lig ik op de bank. In een van de vele reclamepauzes, zie ik Andy Mc Dowell voorbij komen. Ze vertelt dat je huid als je ouder wordt een nijpend gebrek aan elastine krijgt. Maar godzijdank zijn er zalfjes om de zaak weer wat op te pieperen. Vaak gaat het bij huidverzorgingsreclames over termen die je verder niets zeggen. Maar bij elastine heb ik niet veel toelichting nodig. Elastine - klinkt als elastiek. En ja, naarmate je ouder wordt gaat de rek er steeds meer uit. Het gaat zonder dat je er erg in hebt.
Een tijd geleden zette ik een streepje op mijn ooglid. Daarvoor trek ik het zaakje altijd even strak. Die dag duurde het even voor alles weer op zijn plek zat. De vouwen bleven nog even staan. Misschien was het een fractie van een seconde, maar toch... Daarvoor kon ik met een vinger aan een ooglid trekken en zodra ik losliet flipperde het weer op zijn plek. Retestrak. Maar nu dus niet. Het vel tussen oog en wenkbrauw kijkt me scheefgetrokken aan. Bij wijze van test trek ik het vel even vooruit. En ja hoor: ik kan twee punten maken en die blijven dan gewoon staan. Ik deel mijn ontdekking met boezemvriendin. Ik sta in de lift als ik mijn truc doe. Ik trek het vel naar voren en het blijft in twee punten boven mijn ogen staan. Boezemvriendin schiet in de lach.
Andy McDowell heeft dezelfde klachten. Niet dat ze in de reclame haar vel in punten zet, maar ze zou het kunnen. Dat weet ik zeker. Om het tij te keren, smeert ze zich nu in met crème met elastine. Zou ik ook kunnen doen natuurlijk. Maar eerlijk gezegd geloof ik er niet in: geen smeersel kan op tegen de zwaartekracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten