Ik geef het toe: af en toe ben ik een beetje afwezig. Dan ben ik er niet helemaal bij. Diep in gedachten. Of gewoon gefocust op iets anders. Dan kun je hele verhalen aan me vertellen, maar die glijden zo langs me af. Dat is zeker een nadeel. De kinderen hebben er maar een hekel aan. Door die samengebalde concentratie en die superfocus, kan ik echter andere dingen snel tot me nemen of afronden. Dat is dan weer een voordeel. Zoals onze nationale voetbalgoeroe dan ook zegt: Elk nadeel heb zijn voordeel.
Vandaag was mijn vrije dag. Gisteravond was ik laat teruggekomen van mijn cursus. Vanmorgen pak ik de draad in huis weer op. E. zit in zijn gewone routine. Hij heeft al op tijd koffie gezet en schenkt ons een kopje in. Ik werk door. Ik ben de kitrandjes op het raam aan het bijwerken, zodat ze vanmiddag schoongemaakt kunnen worden. Voor ik er erg in heb komt E. weer naar de keuken. "Kopje koffie?", vraagt hij. "Ja lekker", zeg ik. "Is dit eigenlijk de eerste, of heb ik al een kopje gehad?" "Het is je tweede kopje", zegt hij. "En wat voor dag was het ook nog maar vandaag?" "Ja, woensdag", zeg ik. "Okee, maar ik dacht: ik check maar even."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten