In de jurk

Vandaag droeg ik mijn nieuwe jurk. Ik kocht 'm vrijdagmiddag in de stad. Samen met boezemvriendin bezocht ik er een symposium en op de weg terug naar de auto deden we nog een aantal winkels aan. Meestal zijn jurken voor mij te kort: aangezien ik 10 centimeter langer ben dan de gemiddelde Nederlandse vrouw mis ik meestal 5 centimeter lengte bij het lijfje en 5 centimeter bij de rok. Het resultaat ziet er meestal meer of minder uitgegroeid uit. Wil ik dan ook een jurk gaan passen, dan moet ik echt goede zin hebben. Maar dat had ik vrijdag.

Ik trek twee zwarte jurken uit het rek. De eerste jurk die ik pas heeft een ingenieus overslagsysteem. Zowel het lijfje als de rok hebben een overslag. In het hokje probeer ik mezelf in de jurk te hijsen. Dat lukt, alleen is het vast en zeker niet bedoeld zoals het eruit ziet. Ik heb weliswaar beide armen in een mouw, maar mijn middenrif is bloot en ik heb alleen van voren een rok. Ik zit er dus niet echt in. Ik schiet in de lach en ook boezemvriendin schiet in de lach als ze het resultaat ziet. De vriendelijke verkoopster vraagt: "Lukt het?" Boezemvriendin legt uit dat ik niet helemaal in de jurk zit zoals het zou moeten. Inmiddels ben ik er alweer uit. Ik probeer de jurk om te keren, maar op de een of andere manier raakt het steeds meer in de knoop. De schaamte voorbij geef ik de in elkaar gefrommelde jurk aan de verkoopster. Het is haar aan te zien dat dit voor haar geen alledaagse ervaring is: zoveel knulligheid bij het aanpassen van een jurk tref je natuurlijk ook niet vaak. Even later geeft ze 'm aan. "De armen hierin, dit over je hoofd en dan kan het eigenlijk niet misgaan", zegt ze. En inderdaad, zo moeilijk was het eigenlijk niet. Het model is lang genoeg en het staat goed. Het had alleen iets groter gemogen: iedere vetrol wordt uitvergroot weergegeven. En eerlijk is eerlijk: daar ben je uiteindelijk niet op uit. Behalve de oudere verkoopster is er ook een jong meisje in de winkel. Ze kijkt mee terwijl ik voor de spiegel sta. "Hij is te klein", zeg ik tegen boezemvriendin. "Jammer". "Als je er een corrigerend hemdje onder doet, kan het best", zegt het meisje. Ik trek een gezicht - lijkt me veel te benauwd. "Ik draag ze zelf ook altijd", zegt ze. Boezemvriendin en ik wisselen een blik van verstandhouding: "Waarom in godsnaam?" zegt die blik. Ik ben niet van plan om een jurk te kopen waar ik per se een corrigerend hemdje onder moet dragen. Dus dat gaat niet door.

Dan de tweede jurk – en die past als een handschoen. Ook hier is weliswaar zichtbaar dat ik niet vetrolloos ben, maar dat is dan ook de realiteit. Hier kan ik mee leven. Ik twijfel nog even over de halslijn, maar boezemvriendin verzekert me dat die okee is. Dus ik neem 'm! Als ik afreken, zeg ik tegen de verkoopster: "Maar goed ook eigenlijk, bij die andere had ik toch een kleedster nodig." Tevreden over de aankoop gaan we huiswaarts. En ik ben nog steeds erg tevreden. Misschien toch vaker gaan shoppen.