Is zwart het nieuwe rood?

Gewapend met mijn boodschappenlijst haal ik vanmiddag de boodschappen voor de week. Ter plekke beslis ik nog welke aanbiedingen ik meeneem. Zo is vandaag de broccoli in de aanbieding. Deze week staat er dus kip met broccoli op het menu. Jammer genoeg heb ik de kerriesaus en de rozijnen die ook in dit gerecht horen, vergeten. Ik wist namelijk niet dat de broccoli in de aanbieding was en dus staan de rozijnen en de kerriesaus niet op mijn lijstje. En precies voor het schap met de kerriesaus word ik afgeleid.

Vanuit mijn ooghoek zie ik namelijk een bekend gezicht. Ik kijk nog eens en denk: "Waar ken ik haar toch van?" Ik voel een lichte ergernis opkomen: wie is zij nou? Ik probeer nog eens onopvallend te kijken. Of dat gelukt is, weet ik niet. Ze groet mij in ieder geval. Ik groet haar terug en dan weet ik het ineens: het is de moeder van een meisje dat bij onze zoon in de klas zat. Ze was destijds blond -ik dacht van nature, maar daar twijfel ik bij nader inzien toch ook aan- en nu is haar haar gitzwart. Dat is toch even een heel ander gezicht. Het is al de tweede vrouw die ik deze week tegenkom met gitzwart geverfd haar. Zou zwart het nieuwe rood zijn, vraag ik me af. Een expert kun je mij niet noemen op dit gebied. Ik heb mijn haar namelijk nog nooit geverfd. Niet uit principe, maar omdat ik gewoon heel tevreden ben met mijn eigen haarkleur. Ooit probeerde ik een shampoo in een mooie kleur, maar dat viel totaal niet op. Of de kleur pakte niet, of die mooie kleur was precies de kleur van mijn haar. Misschien gaat het er ooit nog van komen als het grijs de overhand krijgt, tenzij ik natuurlijk mooi grijs word. Zwart wordt het in ieder geval niet en rood ook niet.

Dit alles overdenk ik terwijl ik met de al redelijk gevulde boodschappenkar de bocht neem. De kerriesaus is vergeten. Pas als ik onderweg naar huis ben schiet het me te binnen.