Gisteren en eergisteren waren de oudste en ik op stap.
We gingen naar de open dagen in Enschede en Maastricht om te bepalen waar ze
haar vervolgstudie gaat doen. Ze vond het van tevoren al een moeilijke keuze en
dat is eigenlijk niet veranderd. De presentatie van Enschede was prima, de
studenten meer dan gemotiveerd om aankomende studenten over de streep te
trekken. In Maastricht sprak het programma haar op papier weer meer aan, maar
de presentaties waren minder. En de studenten die we troffen van haar beoogde
studierichting leken minder betrokken. Ook weet ze nog niet of het
probleemgestuurd onderwijs voor haar nou een pre is of toch niet (veel in
groepen werken). Wat wel duidelijk is: Maastricht is natuurlijk een mooie stad.
De mensen zijn vriendelijk en het ligt -zoals ze zelf ook graag zeggen- midden
in Europa.
Gistermorgen gaan we Maastricht nog even in om de
toerist uit te hangen, voordat we naar de open dag gaan. Na enige tijd moet ik
plassen. Gelukkig is er overal wel een HEMA met een schoon en fris toilet te
vinden. Zo ook in Enschede en Maastricht. In Maastricht tref ik echter een
mededeling aan die ik nog op geen enkel HEMA-toilet in Nederland aantrof. Boven
de wastafels is het volgende briefje op de spiegel geplakt: GELIEVE HIER NIET
UW TANDEN OF UW TANDPROTHESE TE POETSEN! "Weet je dat ook direct",
zeg ik tegen de oudste. "Dat hangen ze vast niet op als het een enkele
keer gebeurt. Ze stonden hier dus regelmatig hun kunstgebitten te
poetsen."
Aan het eind van de zaterdag vertrekken we, maar
natuurlijk niet zonder een vlaai mee te nemen. Die opdracht kregen we van thuis
mee. En zo eenvoudig blijkt die opdracht nog niet; we hadden natuurlijk naar de
Albert Heijn of de HEMA kunnen gaan, maar dat telt natuurlijk niet. We willen een
echte Limburgse vlaai. Uiteindelijk schieten we links en rechts mensen aan,
zonder succes. Tot ik een serveerster vraag. "Waar kunnen we een echte
Limburgse vlaai kopen?" Ze kijkt me aan of Frans Bauer ieder moment om de
hoek kan komen. "Bij de bakker natuurlijk", zegt ze. "Ja, maar
waar vinden we die dan?" Ook dat weet ze en uiteindelijk vertrekken we met
een Romagnola vlaai, de specialiteit van bakker Steevens. En nu maar afwachten
of we die in de toekomst nog regelmatig gaan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten