Vandaag vierde mijn zusje een jubileum. Ze is
vijfentwintig jaar juf op de school in ons geboortedorp. Zolang ik me kan
herinneren, wilde mijn zusje al juf worden. Daarvoor ging ze naar school, dat
was haar doel. En eerlijk is eerlijk: ze heeft er een ingebakken talent voor.
Dat was al duidelijk ver voordat ze juf werd. Ze heeft namelijk jarenlang op
mij, mijn zusje en onze ouders geoefend. Dat ik twee jaar ouder was dan zij,
maakte niks uit. Zij was altijd al van de pedagogiek en het organiseren. Twee
eigenschappen die haar in haar huidige functie goed van pas komen.
Er zijn verschillende foto's van ons van toen we heel
klein waren, waarbij ik op de driewieler fiets en zij me van achteren beetpakt.
Een onoplettende kijker zou nog kunnen denken dat ik -omdat ik fietste en het
stuur in handen had- dus ook de regie had, maar niets was minder waar. Zij
stond me in te fluisteren welke kant het op moest. Later organiseerde ze
poppenkastvoorstellingen. Zij bij de kassa en ik in de poppenkast om te spelen.
Dat was helemaal niet vervelend, het was zelfs wel prettig. Ik liet het me
lekker aanleunen. Ik vond het heerlijk - en nog.
Tot de dag van vandaag botviert ze haar pedagogische
talenten op mij. Ik was allang volwassen en woonde al talloze jaren op mezelf,
toen ze me leerde om mijn handdoeken netter op te vouwen. Ik deed het op de
automatische piloot zoals mijn moeder het vroeger ook deed. Zo zou ik het
altijd hebben gedaan, als zij me niet een slimmere manier had geleerd. Ze heeft
zelfs nog geprobeerd om mij te leren mijn vaatwasser ordentelijk in te pakken.
Zij doet dat keurig: bestek wordt gesorteerd, lepeltjes in een rek en alles
keurig in het gelid. Maar dat gaat er bij mij niet in: ik sorteer nou eenmaal
liever schoon bestek dan smerig bestek.
Als je vijfentwintig jaar ergens werkt, heb je veel
mensen zien komen en gaan. Dat geldt ook voor mijn zus. Het bijzondere is dat
zij ook nog eens heel veel kinderen heeft zien komen en gaan. Kinderen die nu
volwassen zijn. Kinderen, van wie jij de juf bent geweest. Dat is toch heel
bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten