Borsten tegen het licht

Het is zover: ik hoor nu officieel bij de groep oudere vrouwen. Een tijd geleden ontving ik voor het eerst een oproep voor het bevolkingsonderzoek naar borstkanker. Dinsdagmorgen betrad ik de trailer bij het sportcentrum waar het onderzoek wordt gedaan. Blijkbaar gaat zo'n oproep per postcode, want mijn beide buurvrouwen waren ook aanwezig. "Goh", zegt de buurvrouw van even verderop "ben jij ook al zover? Had ik niet gedacht." Tja, ik word binnenkort vijftig, dus is het al zover. We praten nog even met elkaar: dat het zo'n goede zaak is dat ze dit soort bevolkingsonderzoeken doen. Dan ben ik aan de beurt.

Als ik binnenkom is het onmiddellijk duidelijk dat ik een beginneling ben. Ik wil de röntgenlaborante een hand geven. Ze steekt me een beetje aarzelend haar gehandschoende hand toe. "Ik geef eigenlijk nooit een hand, want ik draag handschoenen en ik heb ook last van artrose." Okee, dat weet ik dan voor over twee jaar. Vervolgens worden er vijf foto's gemaakt. Eigenlijk zijn het er vier, maar ze krijgt mijn linkerborst niet helemaal goed in beeld, dus die moet nog een keer. Om een goede foto te kunnen maken moeten de borsten zo plat mogelijk worden gedrukt. "Het is een vervelend gevoel. Het kan zelfs heel pijnlijk zijn", licht de laborante van tevoren toe. En inderdaad: het is niet iets wat je voor je lol zou doen, maar eens in de twee jaar is het wel te verdragen.

Na mij is de buurvrouw direct naast ons aan de beurt. Als ik klaar ben, moet ik nog even blijven zitten. De buurvrouw van verderop zit er nog, samen met een veel oudere vrouw. "Het is een vervelend onderzoek hè?", zegt ze meelevend. "Ja, fijn is anders", zeg ik schouderophalend. "Maar het zal wat, ik heb tenslotte drie kinderen gehad", zeg ik. Alle pijn die daarna komt stelt niet zo gek veel meer voor. "Ik zes", zegt de oudere vrouw. Tja, dan bekreun je je nergens meer over, stel ik me zo voor. Het is op dat moment dat ik me realiseer: hier komen alleen oudere vrouwen. Heel bijzonder.

Massa's vrouwen krijgen jaarlijks zo'n borstonderzoek. En eigenlijk hoor je er nooit iemand over. Ik heb het er ook nog met de collega's over. Hoe zou dat zijn als de gevoelige delen van mannen op deze manier zouden worden platgedrukt? "Ik denk niet dat er veel animo voor zo'n bevolkingsonderzoek zou zijn", zegt boezemvriendin. Ik denk dat ze gelijk heeft.