"Mam, je hobbelt weer." Mijn dochter zei het
zaterdag tegen me tijdens een shopsessie. Het is een familie-ding. Mijn oma
hobbelde over één kant, haar zus zelfs over twee kanten, mijn moeder hobbelt
ook een beetje en als ik moe ben, dan hobbel ik ook. Voor alle duidelijkheid:
we hobbelen met onze heupen. Mijn oma hobbelde altijd. Mijn moeder hobbelt
soms. Ik hobbel als ik moe word. Mijn moeder en ik zullen nooit zo hobbelen als
mijn oma. Tegenwoordig hebben we namelijk kunstheupen. Vandaag heeft mijn
moeder een tweede kunstheup gekregen. Ik hoop dat er tegen de tijd dat ik zover
ben een rubberen emulsie in de heupkom kan worden gespoten. Als ik het pad van
mijn moeder volg, heb ik nog ruim twintig jaar te gaan waarin ze dat uit kunnen
vinden. Moet toch kunnen lijkt me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten