Failliet door collegialiteit

Bij ons op het werk zijn we sinds een tijd bezig met interne verrekening: als de ene dienst iets afneemt van de andere, dan wordt daarvoor een rekening gepresenteerd. Het voordeel daarvan is dat je bewuster 'inkoopt' als het om je 'eigen' portemonnee gaat. In andere gevallen slaat het te ver door. Ik had laatst zo'n geval bij de hand, waarbij een collega de rekening gepresenteerd kreeg voor zijn eigen collegialiteit.

Bureaustoel cadeau

Een tijdje geleden sprak ik de bewuste collega. We hadden elkaar een tijdje niet gesproken en voorafgaand aan het overleg wisselden we even het een en ander uit. Ik vertelde onder andere dat ik last van de rug had en dat ik eigenlijk een nieuwe bureaustoel moest hebben. Collegiaal bood hij me een bureaustoel aan die hij nog had staan. Het was een mooi modern exemplaar dat hij eigenlijk alleen gebruikte als iemand eens aan wilde schuiven. Dat vond hij zelf te zot voor woorden, dus we besloten te ruilen: hij mijn oude exemplaar en ik zijn mooie nieuwe exemplaar. "Ik bel wel even voor het transport", zegt hij. Er rijdt dagelijks een busje over het terrein waar ik werk, dus al te moeilijk zou dat niet moeten zijn, leek ons. Het duurde eventjes voor het zover was: een belletje was niet genoeg, maar collega hield vol en stuurde er zelfs nog een mailtje achteraan.

Zelfredzaam

Ondertussen sprak ik de bedrijfsfysiotherapeute. "Ik heb al een andere stoel geregeld", vertel ik haar. "Mooi, ik ben er een groot voorstander van als mensen zelf iets regelen", zegt ze. "Dan hoeven we geen nieuwe aan te vragen." Na een tijdje arriveert de bewuste stoel. Inmiddels merk ik het resultaat: door de flexibele rugleuning beweeg ik meer tijdens het werk en krijg ik minder snel last van de rug.

De rekening

Een tijdje later tref ik collega nog weer eens. Ik zie hem nu eenmaal niet elke dag. "Weet je wat?", zegt hij. "Ik kreeg laatst een rekening van € 75,- voor het transport van de stoel." We lachen er een beetje om, want het is eigenlijk belachelijk. Ik ben slecht in het schatten van afstanden, maar het is in ieder geval zo kort, dat ik mezelf zittend naar mijn eigen kantoor had kunnen rollen. En dat zeg ik hem ook: "Als ik dat had geweten, had ik 'm hier zelf heen gerold", zeg ik. Ik probeer hem nog te bewegen om de rekening naar mijn baas te sturen, maar hij wimpelt het af. Het is hem eigenlijk te min om dan ook nog met zo'n rekening te gaan schuiven. Hij heeft niet meer stoelen te vergeven, ik heb genoeg aan eentje, dus het zal niet weer voorkomen. En dat is maar goed ook: hij zou anders nog wel eens failliet kunnen gaan door zijn eigen collegialiteit.

De illustraties op mijn blog zijn afkomstig van Boomerang Cards. Hier vind je deze.