Woensdagmorgen ga ik met mijn moeder op stap. Tussen
de middag zijn we terug hier op de thuisbasis. Mijn moeder eet een broodje mee.
Als ik mijn jas uitdoe, zie ik dat de naad onder mijn oksel is losgelopen – wie
weet hoe lang al. Ik heb er niets van gemerkt. "Kom maar even", zegt
mijn moeder. "Dan maak ik 'm even met een jij & ik-steekje." Ik
zoek een naald en draad en mijn moeder laat zien hoe mooi je een losgelopen
naad op die manier kunt repareren. "Vooral als iets gevoerd is, is dit een
heel handige steek", vertelt mijn moeder. Ze leerde 'm onlangs nog bij van
een bijzonder nette naaister. "Je moet niet overhands naaien, maar recht
naar boven steken", vertelt ze. En inderdaad, het wordt een keurig naadje,
net alsof het – zoals het hoort- op de verkeerde kant gestikt is. 's Middags
probeer ik het zelf ook nog even bij een donkerpaars gevoerd giletje van de
oudste met een prima resultaat. Deze vergeet ik niet weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten